14/02/09

Amor en verso

Por suposto, nada mellor que a poesía para falar dese sentimento que nos fai revoar o corazón e sentir esas cóxegas na barriga. Xa que Andrea é unha namorada do amor, e de Mario Benedetti, imos dedicarlle especialmente este poema hoxe; para ela e para tod@s vós:

Te quiero

Tus manos son mi caricia,

mis acordes cotidianos;

te quiero porque tus manos

trabajan por la justicia.

Si te quiero es porque sos

mi amor, mi cómplice, y todo.

Y en la calle codo a codo

somos mucho más que dos.

Tus ojos son mi conjuro

contra la mala jornada;

te quiero por tu mirada

que mira y siembra futuro.

Tu boca que es tuya y mía,

Tu boca no se equivoca;

te quiero porque tu boca

sabe gritar rebeldía.

Si te quiero es porque sos

mi amor, mi cómplice y todo.

Y en la calle codo a codo

somos mucho más que dos.

Y por tu rostro sincero.

Y tu paso vagabundo.

Y tu llanto por el mundo.

Porque sos pueblo te quiero.

Y porque amor no es aurora,

ni cándida moraleja,

y porque somos pareja

que sabe que no está sola.

Te quiero en mi paraíso;

es decir, que en mi país

la gente viva feliz

aunque no tenga permiso.

Si te quiero es porque sos

mi amor, mi cómplice y todo.

Y en la calle codo a codo

somos mucho más que dos.




2 comentarios:

  1. :D

    Grazas.
    Que bonito..se Bolbor lera máis disto e se deixara de tanta fisica..

    ResponderEliminar
  2. Oshidori e o drama poético dunha estudante rebotada

    Pasei fame coma un can
    xa fora inverno ou verán
    e cando a a tripa adoecía
    para comer... poesía!
    ata este estado cheguei,
    o que son... xa nin o sei.
    Picada da curiosidade,
    preguntei por última vontade:
    Bolbor, ti que es espelido,
    por que quedei consumido?.
    Mira, Oshidori querido,
    unha cousa é pasar fame
    e outra estar ben comido,
    pouco importa que rime
    o mundo que un quere ver,
    se a realidade soa
    a ritmo de trinta cempés.

    ResponderEliminar