21/11/10

Sempre hai un lugar para a poesía (LXXXV)

Hoxe déixovos un poema de Gabriel Ferrater, que me manda o meu mellor amigo, coa seguinte observación: "De mozo prognosticou que morrerías aos 50 anos porque non quería cheirar a vello. Cando os cumpriu, asfixiouse cunha bolsa de plástico na que meteu a cabeza tras tomar barbitúricos".

Ídolos

Entonces, cuando yacíamos
abrazados frente a la ventana
abierta al desmonte de olivos (do
semillas desnudas dentro de un fruto que el verano
ha abierto violento, y que se llena
de aire) no teníamos recuerdos. Éramos
el recuerdo que tenemos ahora. Éramos
esta imagen. Ídolos de nosotros
para la fe sumisa de después.

(Gabriel Ferrater, Versión de J. A. Goytisolo)


Ningún comentario:

Publicar un comentario