Descubrinos nunhas festas patronais, nun concerto dos moitos que adoita haber nos veráns galegos, e o que máis me chamou a atención deles foi a súa proximidade e empatía co público. O seguinte paso foi bucear entre a súa música, as súas letras e o seu son psicolélico. E aí foi onde descubrín que nas súas orixes alá por finais dos noventa empezaron cantando integramente en inglés, que foron a banda sonora de varias campañas publicitarias e que, ao meu entender, teñen un dos mellores discos que escoitei ultimamente e do que estou totalmente prendado (Costa azul, Sony, 2007)
É posible que algún de vós descubra a partir de hoxe a Marc Ros, Jesús Senra e Alex Pi: Sidonie.
Ningún comentario:
Publicar un comentario