23/11/07

Sempre hai un lugar para a poesía (XXVI)

Xa que hoxe falamos na clase do inexorable e maldito paso do tempo, deixo hoxe un poema que quizais trate o tema dun xeito diferente. É de Ramón Buenaventura:

Envejecido

Porque no soy un árbol
ando enojado, ¿sabes?

Porque no soy un árbol, en mi tronco
nadie ha grabado nunca un corazón
persistente,
ni ninguna inicial que resulte legible
al cabo de los años.

Porque no soy un árbol, los vientos me sorprenden
en cualquier dirección,
desorientado siempre,
incapaz de defensa: insostenible.

Porque no soy un árbol, los bosques me rechazan
y un brazo en la cintura
jamás será bastante compañía.

Porque no soy un árbol
ando enojado, ¿sabes?
Soy un hombre.

Ningún comentario:

Publicar un comentario