Que é isto tan raro? Pois nada máis nin nada menos que a lingua secreta das mulleres en China.
En setembro de 2004 morreu con 98 Yang Hunai, considerada a última usuaria plena do Nü Shü, un código de escritura de Jiangyong (Provincia de Húnán, China). Esta denominación quere dicir "escritura feminina" e contraponse á chamada Nan Shü, escritura masculina.
A época álxida da cultura feminina coincide coa incorporación de innovacións tecnolóxicas á agricultura, o que deixa máis tempo para facer tarefas como a costura, realizadas comunitariamente, e que se amenizaban con cantos e poemas, recollidos en parte como bordados en pezas de seda, abanicos de papel, etc. Estes bordados están escritos en Nü Shü.
E disto falámosvos non hai moito co libro El abanico de seda, no que tamén se trataba este tema, lembrades?
Un dos xéneros particulares escritos en Nü Shü eran as “cartas do terceiro día”, que as nais entregaban ás súas fillas en ocasión da voda. Na sociedade plenamente patriarcal dos yao, a muller sempre marchaba a vivir á casa do seu marido. Desvinculada da propia familia, a moza pasaba a estar baixo a tutela da sogra. Coas cartas, escritas persoalmente pola súa nai e encadernadas en tela, que debían de ler a partir do terceiro día de casadas, as mozas podían acceder á palabra viva da nai, nos momentos difíciles.
Yang Huanyi (1906- 2004) pertenceu á última xeración que aprendeu o Nü Shü desde a infancia, como as súas antepasadas. Para ela, “o Nü Shü ofreceunos ás mulleres un xeito de poder expresarnos”
A época álxida da cultura feminina coincide coa incorporación de innovacións tecnolóxicas á agricultura, o que deixa máis tempo para facer tarefas como a costura, realizadas comunitariamente, e que se amenizaban con cantos e poemas, recollidos en parte como bordados en pezas de seda, abanicos de papel, etc. Estes bordados están escritos en Nü Shü.
E disto falámosvos non hai moito co libro El abanico de seda, no que tamén se trataba este tema, lembrades?
Un dos xéneros particulares escritos en Nü Shü eran as “cartas do terceiro día”, que as nais entregaban ás súas fillas en ocasión da voda. Na sociedade plenamente patriarcal dos yao, a muller sempre marchaba a vivir á casa do seu marido. Desvinculada da propia familia, a moza pasaba a estar baixo a tutela da sogra. Coas cartas, escritas persoalmente pola súa nai e encadernadas en tela, que debían de ler a partir do terceiro día de casadas, as mozas podían acceder á palabra viva da nai, nos momentos difíciles.
Yang Huanyi (1906- 2004) pertenceu á última xeración que aprendeu o Nü Shü desde a infancia, como as súas antepasadas. Para ela, “o Nü Shü ofreceunos ás mulleres un xeito de poder expresarnos”
Sen comentarios
Publicar un comentario