Blogue de Gracia e de Anxo, blogue de pingas e de icebergs, do que nos preocupa ou nos chama a atención, de biblioteca e de aula.

28/02/18

Supermujeres superinventoras

No meu afán de dotar de libros feministas á biblioteca do instituto cheguei a este Supermujeres superinventoras. Ideas brillantes que transformaron nuestra vida de Sandra Uve publicado por Lunwerg: un catálogo ilustrado de máis de 90 inventoras, unha por cada dobre páxina; a ilustración vén acompañada por unha breve biografía que nos informa que fixeron estas mulleres no munda da ciencia. Algunhas coñecerémolas xa polos libros publicados anteriormente con este tema, pero outras resultáronme descoñecidas.
O máis chamativo é o prólogo, onde nos informa a autora do seu traballo de investigación, posto que non lle resultou doado chegar ata todas elas, xa que non hai información nos libros e en Internet non todo é fiable. Sandra Uve lémbranos que había leis que prohibían ás mulleres rexistrar patentes no seu nome, polo que moitas destas están baixo o nome do esposo, e este aproveitaba para quedar co mérito.

“A medida que iba trabajando en el libro, pensaba en esas mujeres, cuyas responsabilidades eran muchas y algunas de ellas poco agradables: tenían que mantener el hogar; cuidar, educar y criar a una familia, a veces con muchos hijos; acudir a las actividades que se consideraban femeninas, permitidas por los hombres, como las reuniones para bordar y coser, los clubes de lectura sobre normas de comportamiento femenino; asistir a la iglesia, etc. Por no hablar del nutrido grupo de emprendedoras que aparecen en este libro, a las que les costó aún más salir adelante y dar de comer a sus hijos, porque se habían quedado viudas y sin capital o incluso con deudas. No hubo ni un día en el que no pensara: pero ¿cuándo y cómo han podido hacer sus inventos? Diseñar un invento es una tarea ardua, costosa y complicada, que en muchos casos necesita años para llevarse a cabo. Y la conclusión que siempre sacaba era que sin duda se trataba de supermujeres”.




#TúTambién puedes hacer algo para acabar con el machismo

O cómico Joaquín Reyes; o director de cine Nacho Vigalondo; o coordinador federal de Esquerda Unida, Alberto Garzón; o guitarrista de Vetusta Morla, Guille Galván; o portavoz do PP no Parlamento Vasco, Borja Sémper; o xogador do Estudiantes Sitapha Savané; o portavoz dol PSOE na Asemblea de Madrid, Ángel Gabilondo; o secretario xeral de CCOO, Unai Sordo, e o xuíz Fernando Grande-Marlaska reflexionan e fan autocrítica sobre o seu machismo e  as súas estratexias para intentar cambialo.
A outra cara da moeda do vídeo que puidemos ver #Tamén a min:

#TiTamén podes facer algo para acabar co machismo 


Vía

27/02/18

Machismo e racismo a un tempo




Vía

Noites de safari

Tiña moitas ganas de ler este libro porque, sinceramente, cáeme moi ben Iolanda Zúñiga, no pouco que puiden coñecela, e gústame sguila no Facebook. E así como agardaba con ansia a súa lectura, procureina no mesmo momento en que necesitaba fuxir da dor polo pasamento da miña nai. E claro, non foi nin fun oportuna. Agora que tento falar do libro quixera ser o máis obxectiva posible e sei que me vai ser difícil, xa que o veo non rachou. Porque non foi o libro axeitado, pensando que o seu humor me ía servir de refuxio, non o logrou.  Pola contra, custoume.
Falo do libro Noites de safari. Manual sobre amantes desorientados, publicado por Xerais, que reza escrito por Marleen MaLone, trasunto da nosa prezada Iolanda, que leva o seu humor ata o mesmo nome, con este "Malone" tan evidente, e que Ramón Nicolás vén de denominar "postura ortónima" (nada que ver coas posturas do Kamasutra das que nos falará o libro).
Unha novela claramente provocativa e transgresora, na que non se impoñen límites á linguaxe e na que se desbota calquera tabú posible sobre a sexualidade, pero que ten impregnada en cada páxina o sarcasmo e a vontade de crítica social. Consegue un catálogo masculino descorazonador que ao final, no Z, devólvenos a esperanza, porque, que queredes que vos diga, a min o de "xogar" nunha libraría paréceme super atraente...
Así que se queredes deixarvos sorprender, este libro vaino facer. Porque rompe. O capítulo da Letra L é demoledor! A autora non deixa títere con cabeza, e iso serve para reflexionar sobre a soidade, a precariedade laboral, o paro, a desesperanza, a parella, o sexo, os sentimentos...
Un libro totalmente diferente e creo que único nas nosas letras, que ben cómpre ir abrindo camiños tan diferentes e tan lonxe do politicamente correcto. Se o abrides, tirade coas gafas e abride os ollos, porque vos sorprenderá.


A segunda vez quedamos nun hostal. A corrección viuse sorprendida pola innovación. Propúxome unha postura do Kamasutra algo imposible. Insistiu en que lle chuchase o tarabelo mentres practicabamos o Anxo da Neve. Volvín pagar eu: hostal e fisioterapeuta

Gestación subrogada: ¿DERECHO o NEGOCIO?

25/02/18

Non á violencia contra as mulleres (DXLVIII)

A diferenza entre o amor e o control
#ThasNotLove


Vía



23/02/18

El 8M, todas a la huelga

A folga feminista explicada en menos de tres minutos:


22/02/18

Conexións | Xurxo Mariño

Tras unha viaxe aredor do mundo, Xurxo comparte patróns que se replican identicamente cando se dan condicións semellantes, mostrando as conexións que existen entre distintos lugares no planeta.

21/02/18

Día Internacional da Lingua Materna

A transmisión do galego ás crianzas é fundamental para o futuro da nosa lingua. 


Mindhunter

Mindhunter. Cazador de mentes, de John Douglas e Mark Olshaker, publicado por Crítica, baséase en feitos reais e é a historia contada polo propio protagonista de como comezou a estudar as mentes dos criminais en serie. O libro está arestora de moda pola serie, un deses casos nos que o libro coñécese grazas á televisión ou ao cine. O autor é un ex-axente do FBI pioneiro en realizar perfís criminais, patróns de conduta que poden ser útiles para deter novos criminais. Estamos ante un novo xeito de traballar, polo que tamén pasearemos nas súas páxinas por un FBI diferente que vai evoluíndo pouco a pouco. Os estudos sobre os que se basea o autor e protagonista chega a facerse a máis de cen vítimas, así que todos os capítulos son casos reais, con entrevistas a asasinos e con moita información (demasiada e ás veces repetitiva). Asemade, fala de casos sen resolver e de como el tentou axudar na súa resolución. O último capítulo, o mellor, lémbranos de que na vida real non hai un heroe que salve as vítimas, senón que estas existen, e que o malo é realmente malo, e actúa impunemente, cando menos durante un tempo.
Non é unha novela negra, pero seméllao en moitas páxinas. É unha lectura de criminoloxía. Ou de psicoloxía. Ás veces pesada pero interesante.

En canto á serie, déixovos as palabras que deitoue Miguel Anxo Fernández no seu Facebook. É un experto, así que podedes facerlle caso:

 Dez capítulos, puro cine. Obra mestra sabendo ben o trivializadas que están esas palabras. É así porque vivin sensacións que nunca vivira cunha serie "criminal". Os guions, maxistrais, parten do libro homónimo publicado en 1995 polo axente especial do FBI, John Douglas, xunto a Mark Olshaker, realizador televisivo e autor de non ficción. Moito diálogo intelixente, nada de sangue, apenas violencia física (pero si fortes descargas emocionais), tensionada, sobre a base dos perfiles analizados por Douglas durante vinte e cinco anos, axudando a resolver os casos máis difíciles no espectro criminal estadounidense. Ademais, Douglas (que con outro nome, encarna cunha eficacia sorprendente Jonathan Groff, facendo parella con Holt McCallany, igualmente espléndido) entrevistou e analizou mentes de asasinos en serie como David Berkowitz, Edmund Kemper (por certo, un sorprendente Cameron Britton, carne de premio), Thomas Vanda, Charles Manson... Pero a man de David Fincher non se aprecia só no seu peculiar tempo narrativo (o de ZODIAC, sobre todo; o de SEVEN, máis lonxe); na atmósfera (dirixiu catro dos dez capítulos) e no encadramento do plano; tamén da dirección de Arte, de matrícula de honra (¡que coidada ambientación: vestiario, peiteados, coches, interiores, luces, cores...!). Como non podía ser menos, Neflix ven de anunciar unha segunda temporada que debería chegar a finais deste ano ou no próximo.
Sen dúbida pasará ao Olimpo da ficción televisiva.

Unha ducia de cousas para darlle á lingua

20/02/18

La niña que vivía en el castillo dentro del museo

A editorial Picarona é a encargada de nos traer este precioso álbum ilustrado de Kate Bernheimer e Nicoletta Ceccoli (que ganas tiña de posuír algo desta ilustradora!!!): La niña que vivía en el castillo dentro del museo é unha historia fermosa e doce, delicada, onde a melancolía é a protagonista, con chiscadelas ao lectorado, que formará parte deses nenos e nenas que procuran unha nena que vive agochada e triste, soa, agardando polos demais. 
Un libro cheo de maxia que seduce tanto polo texto como polas ilustracións.



19/02/18

María Victoria Moreno

María Victoria Moreno. A muller que durmía pouco e soñaba moito é un xeito fantástico de coñecer a autora, de saber dela, da súa obra, da súa vida, das súas inquedanzas. Fina Casalderrey e Marilar Aleixandre realizan un diálogo ben traballado para nos dar a coñecela na editorial Xerais. E abofé que o conseguen! E isto grazas a que debaixo deste traballo compréndense o cariño, o aprezo que ambas autoras tiñan pola protagonista das nosas Letras neste ano 2018. Dun xeito evocador, o libro comeza diferente: no primeiro capítulo veremos o que sucedía na libraría Xuntanza de Pontevedra, un lugar importante para María Victoria. Asemade, os outros capítulos serán un paseo pola súa vida, infancia e anos de formación ata que chega á nosa terra e nos adopta, literalmente. Porque niso consiste o amor, e a vida da homanexeada está capitaneada polo amor e a loita. Amor polos animais, polos libros, pola vida. Tamén toparedes algunha que outra chiscadela sobre informacións torpes ou algo erradas!



Son muller

 8 mulleres, 8 voces, 8 de marzo:
A Deputación da Coruña celebra o Día Internacional das Mulleres cun proxecto que pon en común a creatividade de oito das máis recoñecidas voces da nosa música. Uxía, Pilocha, Alba María, Belem Tajes, Ugia Pedreira, Silvia Penide, Sonia Lebedinsky e Carmen Rey, voces de diferentes xeracións e estilos, únense, convidadas pola área de Cultura da Deputación da Coruña, nun tema musical que busca celebrar desde o orgullo, a vindicación, a emoción e a vontade de loitar e de avanzar na igualdade de xénero, para unha sociedade máis xusta e mellor.

 

18/02/18

One Christmas

Preciosa curta sen palabras onde hai traballo, e amor. Moito amor.




Vía

Bonitas

Na editorial Astronave podemos atopar este álbum de tamaño grande de Stacy McAnulty e Joanne Lew-Vriethoff que baixo o título de Bonitas lembra a todas as nenas a importancia de sermos quen somos realmente, sen pararnos a pensar na roupa, no pelo, no estilo... en todos eses estereotipos que tantas veces nos teñen presionado ao longo da historia. Así que un álbum infantil para o primeiro lectorado que fai fincapé en que a beleza de cada persoa está no interior, en perseguir os soños propios, en desenvolver o potencial de cadaquén. Feminista porque as nenas están empoderadas pola súa intelixencia e xamais pola súa beleza exterior.



Non á violencia contra as mulleres (DXLVII)

Non confundas amor con abuso 




Vía

Verdegaio Feminista






As penurias que pasaron
as nosas antepasadas,
non as imos aguatare
¡esta loita está gañanada!

Fóra o patriarcado da nosa nación,
 se loitamos xuna na erradicación,
este 8 de marzo non vaias currar,
 secuenda esta folga faite resespeitar.

Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran
Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran

E do meu gosto e da miña condición,
 o extermiño do machismo ¡esa é a nosa rebelión!

 Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran
Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran

O meu corpo só e meu,
¡cando digo non e non!
non quero oir teus piropos
 nen mais cosificacións.

E chegar a casa, prepara o xantar,
 se saio do curro para traballar,
se coido da a avoa, se vou a reunión,
non me vendas fueme ca conciliación.

Ir pola rua quería,
 camiñar e non te mendo,
levar unha falda curta,
que non me xulguen os medios.

 Fóra o patriarcado da nosa nación,
 se loitamos xuna na erradicación,
este 8 de marzo non vaias currar,
secuenda esta folga faite resespeitar.

Xa somos moitas loitando,
cada día somos máis!
 mira, xa vai caendo
o sistema patriarcal!

Fóra o patriarcado da nosa nación,
se loitamos xuna na erradicación,
este 8 de marzo non vaias currar,
secuenda esta folga faite resespeitar.

Veñen mulleres de Compos,
de Vigo, Ourense e de Lugo,
¡todas as mozas galegas xuntas
 pra mudar o mundo!

 Fóra o patriarcado da nosa nación,
 se loitamos xuna na erradicación,
este 8 de marzo non vaias currar,
secuenda esta folga faite resespeitar.

Se che imporaran as mortas,
se che iportan as violadas,
se o chamaras terrorismo
 outro galo nos cantaba.

Fóra o patriarcado da nosa nación,
se loitamos xuna na erradicación,
este 8 de marzo non vaias currar,
secuenda esta folga faite resespetar.

Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran
 Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran

 E do meu gosto e da miña condición,
 o exterminio do machismo,
 ¡esa é a nosa rebelión!

 Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran
Vai tu, vai tu, vai ela, polas que xa non berran

17/02/18

Beatrix Potter. Cuentos completos

A editorial Beascoa pon á nosa disposición este magnífico volume Beatrix Potter. Cuentos completos que reúne os vinte e tres contos e poesía da autora (e mesmo con narracións inéditas). Asemade, as ilustracións son as orixinais, tanto as de cor como as que son en branco e negro. O material está organizado de tal xeito que podemos observar como foron publicados por primeirva vez, porque ás veces os relatos interconéctanse e podemos gozar dos mesmos personaxes en contos diferentes.  A edición é tan completa que vén cunha nota introdutoria que nos sitúa no momento en que a autora escribiu o relato.
Como xa sabedes, a autora mestura a realidade coa fantasía, os costumes da súa época, a tradición rural... e os animais son os grandes protagonistas.

Poema "Cero"

Matemáticas poéticas:

16/02/18

Monólogo sobre Walt Disney

Pioneiras

Supuxo unha especial ledicia recibir este libro: Pioneiras. Galegas que abriron camiño que vén de publicar a editorial Xerais con textos de Anaír Rodríguez e ilustracións de Nuria Díaz. Un álbum para descubrir 12 mulleres que os libros de Historia agochan, unha vez máis, como adoita ocorrer porque esa historia está escrita polos homes. E aínda que o meu pensamento sexa "ogallá que en lugar de 12 falase de moitas máis!!!", temo que aínda así estas doce mulleres constitúan unha descuberta para moita xente. Así que benvida a publicación deste libro na nosa lingua e con protagonistas da nosa terra. Canto cómpren este tipo de publicacións!  Un deses libros que deben estar en lugar destacado de toda biblioteca escolar, sen ningunha dúbida. Mercalo podería considerarse obrigatorio.
Falamos, pois, de doce biografías de mulleres pertencentes a diversas áreas profesionais como son o xornalismo, a medicina, a literatura, o fútbol, a música ou os avances científicos. Todas elas, claro está, desenvolven ese traballo nunha contorna opresora, hostil, contraria ao seu desenvolvemento profesional. De aí que se convirtan en modelos de esforzo e de valentía, porque ser pioneira non é cousa doada, porque resistir a incomprensión da sociedade non é tarefa ao alcance de calquera.
Precisamos de moitos libros coma este, sigo dicindo. Case todos os libros que se publican arredor das grandes figuras femininas están en castelán. Que cunda, por favor.

15/02/18

Yo por ellas, ellas por mí

#PerreaHaciaLaHuelga



Valientes, libres, diversas,
Somos manada feminista, hacia la huelga
Valientes, libres, diversas,
Somos manada feminista
Y esta es nuestra huelga

Kalean borrokako prest
Kalean beti jotake
Kalean milaka emakume
Libre eta aske
Izan arte
Ni naiz nire jabe
Ni naiz nir maitale
Benga tira dale
Borroka dezagun kalez kale
Eskuak elkar lotuz kalez kale

La fortaleza de luchar en hermandad
Esa grandeza que no es otra cosa que esa fuerza
Que me impulsa y me llama a caminar
Juntas es la única opción en esta guerra intensa
Si se normaliza la violencia patriarcal
La autodefensa se convierte en nuestra forma de luchar
Insurgente siempre, hermana, no es casualidad
Antipatriarca y disidente esto está a punto de explotar 

No! No s'ha perdut la batalla
Sí! Juntes som com mil gegants
Què? Qui sembra misèria recull la ràbia, recull la sang!
Resistim a la barbàrie, BarVera díselo! Digan lo que digan las mujeres estamos: YA EN HUELGA!
A la huelga compañeras
No vayais a trabajar
Deja quieta la herramienta
Es la hora de luchar
A la huelga 10, a la huelga 100.
A ls huelga hasta la madre quiere ir,
A la huelga 100, a la huelga 1000
Yo por ellas madre, ellas por mí

El brillo en nuestros ojos es reflejo de la Luna, no hay duda,
guerreras como Xena, en guardia
Brotan las semillas del cora de nuestras muertas
Apretando el puño, preparás pa la batalla
Nos quieren alejadas de nuestros cuerpos (diversos)
Mientras sostenemos la mitad del cielo (a fuego)
Somos las que nunca tuvieron palabra
Las brujas, degeneradas, diablas y malas
A través de la capucha reconozco su mirada
Me acompaña, ella me escucha, a cambio no pide nada
En la marcha va buscando algo que encender
Entre cumbia y reggaeton el patriarcado va a arder!
Antes preguntaba, ahora no pido permiso
Todas las pibas al frente, lo que me hace mal lo piso.
Ya no soy la misma después de sentir la rabia,
Transfeminista en la calle y en la pista!

'Dende a Galiza
Ghastando pista
Cheghan as meigas feministas
Mulleres sen medo
Salvaxes e bravas
Das nosas vidas soberanas
Explotadas na cidade
Explotadas no rural
Aquí están
As silenciadas por luitar e non calar
Pero aghora cheghou a hora
E xuntas imos berrar, LUME!
O noso é cousa nosa rapás,
O mundo xira grazas ás nosas mans
E coas mulleres en greve
Faremos o mundo parar!'

Subidón subidón no me seas varón
Todito el día del trabajo al sillón
Tu compañera ya esta cansada
De hacerte la cama y limpiar tus cagadas
La verdadera revolución
Es fregar el baño y barrer el salón
Cuida tu al niño que ella esta de huelga
Todas en lucha mujeres revueltas
Somos las perras las marranas y las feas za za za ya tu zaaa
A la huelga compañeras
No vayais a trabajar
Deja quieta la herramienta
Es la hora de luchar
A la huelga 10, a la huelga 100
A ls huelga hasta la madre quiere ir,
A la huelga 100, a la huelga 1000
Yo por ellas madre, ellas por mí

Mis derechos de mujer

Canta Norma Helena Gadea:

14/02/18

Olivia y las plumas

Susanna Isern e Esther Gili son artífices deste Olivia y las plumas publicado por Kireei. Fermoso álbum con final sorpresivo cunha protagonista especial: unha nena que pode comunicarse cos animais. De fondo, novamente, temos a importancia vital da natureza, o seu coidado, o respecto polo medio ambiente. A relación coa natureza é a parte máis importante da historia, porque faino dun xeito case máxico: a protagonista sabe convivir con todos os seres da terra, porque esa relación coa contorna é canto precisamos. Aí xorde a maxia: no equilibrio entre a natureza e a humanidade. Asemade, o álbum convídanos a crer en nós, en perseguir os nosos soños, en ser perseverantes, en non deixarnos vencer polas adversas circunstancias. Nesta actitude o valor da amizade é poderoso.




Musicando a Rosalía. Xardín Desordenado co tema: “A viúva”.

13/02/18

Oh! Ayatollah - Volve a canción protesta

12/02/18

Celia se aburre

Celia e Gloria Rico escriben e ilustran este álbum publicado  por Beascoa baixo o título Celia se aburre, merecente do Premio Boolino Álbum Ilustrado 2017, un álbum en verso que vén a ser unha cura contra o aburrimento de calquera neno ou  nena e que asemade fala do amor pola natureza. Porque non son as persoas maiores as que deben entreter ás persoas miúdas, senón que son elas mesmas as que deben procurar unha cura alternativa cando xa nada as convence. E para iso, chega con observar canto hai en derredor, canto se pode gozar da natureza e cantas opcións esta nos agasalla. Só hai que darlles unha oportunidade.



La Nueva Educación

Neste vídeo denúncianse os procesos de privatización educativa. Por unha parte, o xeito no que as nosas escolas están a reproducir as lóxicas de funcionamento da empresa privada e as consecuencias que iso ten en termos de perda de democracia e aumento das desigualdades. Pola outra, amosando como a nova filantropía foi adquirindo un papel cada vez maior á hora de definir a axenda, enmarcar os debates e influír no deseño das políticas educativas.

 

11/02/18

Barrios de colores

Gustoume este álbum ilustrado que publica Milrazones de Ana González e Kike Ibáñez que leva por título Barrios de colores, premio Lazarillo 2016. A nivel ilustrado é orixinal e asemade suxestivo xa que está deseñado sobre unha cuadrícula escolar (mesmo pensei que ao final do libro nos ían convidar a seguir ilustrando), o que lembra os nosos tempos escolarizados da infancia e ás primeiras caligrafías que tiñamos que elaborar (seguirán existindo???). Nesta base, e como non podía ser doutro xeito, as figuras son xeométricas e os personaxes están feitos a base de liñas. Logo, o texto, que nos fala sobre todo de esperanza, de futuro, de emoción, de posibilidade. De que non debemos esquecer quen somos e que queremos, que loitemos por aquilo no que nós cremos. Porque nada é irreparable e porque podemos erguer a cabeza e mirar cara adiante.
Fagámolo.


Non á violencia contra as mulleres (DXLVI)




Trátase de "descubrir ao público todas as grandes científicas que aínda non coñecemos e acabar cos estereotipos dunha ciencia principalmente masculina".






Aquí tedes máis información:

Mujeres con Ciencia, 2018, 2017

Tribuna Feminista

10/02/18

La chica miedosa que fingía ser valiente muy mal

Esperaba, supoño, outro libro moi diferente deste antes de comezalo por ser moi fan da súa autora, Barbijaputa, e a pesar do estrañamento inicial, o libro gustoume. Falo de La chica miedosa que fingía ser valiente muy mal publicado por Aguilar. O libro resulta moi sinxelo de ler e non se fai para nada longo, xa que o importante é o contido e por iso non topamos unha prosa chea de florituras, o que si temos é ironía, humor, denuncia social, política e moito feminismo. Esta parte é a máis importante e conséguese que forme parte dunha historia de amor de xeito natural, dun xeito eficiente. A moza protagonista é máis que crible: afoga entre a seguridade exterior, con ideas moi claras, e as fraquezas interiores que a agobian e que pretende ocultar... ata que no pode máis. De aí o título, posto que a esta muller está chea de inseguridades, de medos, de decepcións... O normal nunha moza nova. Como o é o feito de estar namorada e pensar que todo pode derrubarse se ese amor fracasa, porque o amor é o que sostén a vida, non a propia persoa. De aí xorde o conflito.
Paga a pena recalar nos personaxes que pululan arredor da protagonista, sobre todo a figura do pai, moi chamativa, e as amizades que vai facendo polo camiño.
Por suposto, a autora aproveita para deitar crítica social nas súas páxinas, ferímonos coas aristas que nos ensina e aprendemos coas súas referencias feministas: así que acertamos de pleno ao escollela como lectura dos nosos clubs de lectura feministas.



Eu quero un libro

09/02/18

La Otra - DONDE DUELE

07/02/18

Yeruldelgger. Tiempos salvajes

Volvín enganchar a lectura con este libro de Ian Manook publicado por Salamandra na súa colección "Black": Yeruldelgger. Tiempos salvajes, novo libro desta saga que xa me gustara cando me achegara á súa primeira entrega. Volvo a viaxar a unha terra totalmente descoñecida para min e descubrir unha historia que non coñezo, a dun país cheo de contrastes, de contaminación, de mafias, de corrupción, de paisaxes desérticas e de cidades frías. As fronteiras do país tamén teñen moito que dicir, xa que as potencias Rusia e China xogan con barallas corruptas. Asemade, saltamos ata Francia para tecer unha rede de delincuencia que foxe de clases sociais.
Así pois, a tensión da novela vén dada máis pola corrupción a nivel case mundial que pola propia investigación, pola veracidade con que é tratada a historia e pola forza dos personaxes principais. Adubiado, claro está, de moitos crimes, enganos, abusos e dun ritmo frenético que nos leva por lugares xeados e nevados que nos fan abrigar baixo unha manta e que nos retén na lectura  para cativarnos.
Si, gústame a novela negra, pero o que máis me gusta deste libro é Mongolia, como xa ocorría no primeiro. O exotismo deste país, os nómades, o chamáns, a estepa mortal do inverno, o glosario final. De contraste, esas feas cidades que nos describe, Ulán Bator con edificios postsoviéticos e construcións ultramodernas, pero sobre todo con moita contaminación (aseguran que é a segunda cidade máis contaminada do mundo)


Norró, historia de una ablación

06/02/18

Mulleres en pe de luita

A artista Concha Fernández (www.chchfernandezvazquez.com) acaba de publicar a reportaxe MULLERES EN PE DE LUITA, na que veciñas loitadoras falan da batalla que tan ben encabezan. #MinaTouroOPinoNON

Mulleres en pe de luita from chchfernandezvazquez on Vimeo.

Huelga feminista

Unha folga necesaria:



05/02/18

Os Megatoxos e a batalla de Rande

Volve Anxo Fariña e volven Os Megatoxos da man de Xerais. Desta volta, o título que temos entre as mans é Os Megatoxos e a batalla de Rande, para así coñecer a batalla que tivo lugar o 23 de outubro de 1702 nas augas da ría de Vigo. Arredor desta batalla, os nosos protagonistas Ruxe, Faísca, Ninfa, Lúa e os xemelgos vivirán novas aventuras que xirarán, unha vez máis, arredor da amizade e que terán como pano de fondo o amor, algo que semella que mesmo podería cambiar mudar a historia. Ou non? O que si queda claro é que esa palabra que tanto usamos, ese sentimento que tanto nos emociona, ás veces require sacrificios que sen existir sería impensable. Darredor, loitas, tesouros, batallas, canóns, galeóns, e un divertimento literario, o que supón ler unhas páxinas dirixidas a rapaces e rapazas dunha franxa de idade que ama a aventura por riba de todo. Cos Megatoxos teñen ese gusto concedido.

04/02/18

Non á violencia contra as mulleres (DXLV)

O alumnado de 3º ESO do IES Xelmírez I realizou este magnífico traballo:

03/02/18

Poesía, música e identidade

Dende Portanona:


02/02/18

El acoso escolar debe acabar #ypunto | Nada Será Igual - El Pacto

01/02/18

A merenda do parque


Pablo Albo e Cecilia Moreno son os artífices d' A merenda do parque publicado por Narval. Un álbum orixinal polas ilustracións que mesturan esquemas, vectores, caricaturas, videoxogos... e polo texto, que amosa un final inesperado e diferente que nos deixa pampas e divertidas. En realidade, o máis chamativo é ese "irse do guión" que pensabamos xa polo título e que xoga coa ambigüidade lingüística. O resultado, a descuberta de toda unha fauna sorprendente que habita entre nós, os humanos.

Neste blog utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor, rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.