Gustoume esta intención de novela de Kirmen Uribe (Premio Nacional de Narrativa) traducida ao galego por Isaac Xubín e publicada pola editorial Xerais. Un xeito de contar innovador coma se fose autobiográfico -autoficción- pero percorrendo o camiño porque o escritor quere escribir unha novela (a que nós lemos) sobre as dúas últimas xeracións da súa familia e quere documentarse sobre a arte da pesca, a guerra civil, a historia mentres a viaxe a New York marca ritmos e tempos, onde non faltan sequera a situación actual do País Vasco, ETA, a súa lingua, a súa literatura... ensinándonos notas, cartas, entrevistas que se mesturan co texto para falarnos dunha novela futura que sabemos que non existirá porque xa temos esta nas nosas mans. Datos familiares e datos históricos: a amizade entre o pintor Aurelio Arteta e o arquitecto Ricardo Bastida é un dos eixos da novela, para afirmar que é posible a amizade a pesar das ideas diferentes, que quen manda é o corazón.
O que máis me chama a atención é como consegue o autor que nesta non-novela todas as anécdotas -sexan ou non desfiañadas- teñan interese: as personalidades dos homes e mulleres dos que fala, a ambientación social, a vida pesqueira, a literatura, o amor... Melancolía, Solidariedade, Amor, Alma, son e serán palabras que o autor consegue que se escriban con maiúscula.
Sen comentarios
Publicar un comentario