Expiación

Expiación, de Ian McEwan é unha das mellores novelas que lin ultimamente, e xa sabedes que lin unhas cantas! Eu case vos mandaría lela. E iso que a lin nunha das peores semanas da miña vida (primeira semana de setembro, xa sabedes). É unha novela que suscita emoción e que nos leva máis alá da simple lectura (houbo un momento que me cabreou tanto que tiven que parar de ler...). Consegue o que debe conseguir unha boa lectura: evadirnos da realidade que nos rodea para viaxar coa imaxinación a onde o autor quere. Coa súa lectura contemplamos personaxes que nos introducen en paixóns e avatares que dan sentido ao que se nos conta e somos quen de coñecer outros destinos humanos.
O argumento plantexa unha mirada crítica sobre os usos e costumes británicos durante o novecento. A vacuidade da vida burguesa, os costumes cotiáns da casa no campo, a discriminación xenérica e social , a crueza da guerra... son algúns dos tópicos que se entrecruzan cunha prosa axeitada que nos sorprende ata o final.

E dentro de pouco poderemos ver a súa versión cinematográfica, xa que o filme inaugurou a mostra de Venecia deste ano.