Nontodovanserlibros(XVI)

Hoxe ímonos quedar na terriña. Cun deses grupos que son quen de conquistar a un público moi minoritario pero extremadamente fiel que os seguiron co paso dos anos. Unha moi boa recomendación para calquera persoa que non os coñeza (vale... recoñezo que non son moi obxectivo con este comentario)

Los Piratas desenvolveron toda a súa carreira durante a década dos 90, tomando como base o seu Vigo natal e percorrendo toda a península, ano tras ano nas súas numerosas xiras, creando así lexións de seguidores. Cun estilo moi persoal, renunciando a todas as formas que podían clasificalos dentro dalgún movemento ou cultura musical, prescindiron de imitar nas súas composicións outros tipos de sons. Tampouco precisaron mudar o nome do grupo, nin expulsar a ningún membro, nin casar coas multinacionais, nin renunciar ás súas raíces. Renovarse ou morrer podería ser o seu lema.

Los Piratas coidan as súas letras, tratando temas da cultura xuvenil. Os seus discos representan perfectamente a cultura dunha década, o marco social dos xoves de finais de milenio que ven o século XXI con esperanza. A abordaxe realista duns Piratas sen parche no ollo, sen pata de pao, pero que presentan novas armas como as súas letras e os seus instrumentos.

A banda desfíxose no 2004 tras 12 anos de carreira pero aínda temos a posibilidade de disfrutar en certa medida da particular voz de Iván Ferreiro que está embarcado agora mesmo na súa carreira en solitario con traballos moi intimistas e persoais nos que as letras teñen un peso prioritario.

Discografía básica

• 1993: Quiero hacerte gritar
• 1995: Poligamia
• 1997: Manual para los fieles
• 2001: Ultrasónica
• 2003: Relax