Seguramente xa sabedes a que nos referimos. A publicidade do equipo deportivo de Repsol deste inverno reproduce unha versión dun dos poemas máis célebres de Rudyard Kipling: "If" (en galego, "se"). O encargado do recitado é José Sacristán, cunha vibrante voz que lle outorga o necesario empaque épico aos versos.
Ruyard Kipling foi o autor dun libro que seguro coñecederes: O libro da selva, versionado moitas veces no cine.
If foi escrito en 1895 e coñeceu un éxito de público practicamente inmediato. Cen anos despois, unha enquisa revelou que aínda era o poema favorito dos ingleses. Nel expón as condicións que fan ao home acadar unha vida chea de sentido, a procura do ser humano polo equilibrio, benestar e razón de ser.
Por suposto, hai máis casos. Hai ocasións en que cancións conseguen un elevado nivel de popularización a causa da súa estratéxica inserción nun anuncio publicitario. Outras veces, recuperan frases célebres, personaxes carismáticos. Hai un ununcio coa voz en off de Julio Cortázar, recitando un dos seus sorprendentes e enigmáticos relatos, incluído en Historias de Cronopios e de Famas (1962). O relato, reproducido na campaña de Seat, Preámbulo ás instrucións para dar corda ao reloxo, é sen dúbida o motor que lle permite establecer unha identificación plena entre a mensaxe, a marca en cuestión e o espectador. O que a mensaxe introduce é a inversión dos papeis entre o produto e o consumidor: quen posúe a quen?, somos nós os posuídos polo obxecto?. Porén, o texto de Cortázar vai máis alá do mero acto de consumir, de ser posuído. O anuncio provoca unha adaptación ao seu propio discurso publicitario, onde as imaxes que acompañan á voz en off axudan a construír a mensaxe final.
Vía Papel en blanco
1 comentario:
poesía e publicidade? Logo din que a poesía está pasada de moda...
Publicar un comentario