Unha tarde con Guti

O xoves pasado contamos no noso centro cun contacontos excepcional, Guti, quen veu contar para o alumnado de 1º de Bacharelato. Hoxe é Suso, o vicedirector, que nos conta a experiencia.

Cando che falan dalgún evento ao que vas acudir en termos un tanto excesivos corres o risco de sufrir unha enorme decepción. A visita de Guti ao Colmeiro viña precedida da sona d’ “o mellor contacontos de España”, que é o que afirma Celsiño coa súa xenerosidade sempre atenta. O alumnado tamén agardaba a súa chegada co escepticismo propio da súa idade e condición. Porén, non vos facedes unha idea do que regala este home, do que transmite, do que contaxia, do que nos aprende.

A experiencia foi unha viaxe no espazo e no tempo, unha viaxe a esa veciña tan descoñecida que é a provincia de Zamora, coas súas xentes, coa súa fala tan irmá da nosa, coas súas paisaxes, ás veces duras ás veces tenras, a ese tempo pasado que nunca debeu pasar, porque os contos reunían aos veciños nos “seranos” para asegurar unha tradición oral que atesoura romances e historias con máis de mil anos de estirpe.

Guti foi agradecendo a cada unha das súas informantes, con nome e apelidos, a inmensa riqueza que lle regalaron a el, e que el nos deixou a nós. Fixo que noventa minutos souberan a demasiado pouco, que as súas habilidades orais, musicais e como bailarín deixaran a máis de un coa boca entreaberta e o sorriso debuxado nos beizos.

Cando lle preguntamos cal era a forma de chegar ao gran público, el díxonos que o gran público eramos nós, e que pasar tardes nun ambiente tan agradable só podía agradecérllelo a amigos como Celso e Mario. Así que nós, desde logo, agradecémosllo con toda a sinceridade, e recomendámosvos a todos os que queirades vivir unha experiencia de verdade que busquedes a maneira de escoitalo, porque cada “serano” será diferente e difícil de esquecer.

Grazas, Suso