El reflejo de las palabras

Teño que confesar que desta volta entrei na libraría só por curiosear: teño moreas de libros agardándome na casa para ser lidos! Pero cando vin o título non me puiden reprimir. E a miña intuición non me fallou: este libro paga a pena, porque é espléndido. El reflejo de las palabras de Kader Abdolah transpórtanos a Irán e a súa historia máis recente, unha historia da que apenas sabemos nada -eu polo menos- e que resulta moi instrutiva e interesante. Esta historia é vivida por un xordomudo que se comunica co seu fillo -a súa prolongación- mediante signos, e con estes debe Ismail, o rapaz que medra e que debe exiliarse en Holanda, explicarlle os cambios políticos e sociais que se producen no país, as revoltas, a modernización, as imposicións, a política...
É un libro sensible, emocionante, conmovedor. Unha volta ás raíces e un evocación da familia, unha chamada ao máis íntimo do ser humano. Unha lembranza da solidariedade, do sacrificio, do Amor. Eu recoméndovolo intensamente. Porque sei que non vos vai defraudar: nin as súas bágoas nin os seus silencios nin as súas palabras. Lédeo, en serio.

“Era casi imposible traducir aquellos ricos textos poéticos del maestro al sencillo lenguaje de gestos de mi padre, pero tenía que resultar. Por algo estábamos tan compenetrados. Él captaba de inmediato lo que yo le decía y viceversa. Con unos cuantos gestos insignificantes, yo era capaz de narrarle prácticamente todo lo que acontecía en el mundo. Pero no nos comunicábamos tan solo mediante gestos, sino también usando los ojos, los labios las posturas; y además nos asistía el dios de mi padre, el dios de los sordomudos.”