Los amigos que perdí

Perdéndome na libraría, os meus ollos acaeron neste título, que tan triste me resultou. Supoño que a ninguén lle gusta perder amigos, pero isto sucede de cando en vez, sempre existe a posibilidade de que unha amizade teña fin.

É un libro ameno e cheo de reflexións. Cinco capítulos en forma de cartas. Bayly escribe confesións con sentido do humor, ironía e cariño. O personaxe principal vive só e quixera escoitar o teléfono, pero comprende que perdeu os seus amigos porque os utilizou nas súas novelas rompendo segredos; e escríbelles cartas desexando recuperalos.

Isto me lembrou un comentario que lin nun blog: as amizades hai que consolidalas ben dende o principio porque ao fin e ao cabo son unha relación; doe perder amigos, pero se os perdes, quizais é que en realidade nunca o foron...
Pero tamén existen eses amigos (poucos) verdadeiros que reconfortan e apoian en todo momento. Non sei qué sería de min sen eles.