Nada en Escocia en 1921, iniciou a súa carreira participando en numerosas películas británicas, antes de cruzar o Atlántico e converterse nunha das maiores estrelas de Hollywood. Padecía Parkinson dende hai anos.
Muller de sólida formación teatral e lene beleza, reflectiu á perfección todo un estenso rexistro de turbulentos personaxes con gran fondura psicolóxica.
Un dos momentos máis importantes para os cineadictos é o beixo máis tórrido, símbolo de desexo contido que un ser humano pode experimentar, neses dous corpos mollados sobre a area: o beixo en De aquí a la eternidad (1953). O beixo no cine é ela rebozada pola area con Burt Lancaster, unha detonación desbordada de amor. En palabras de César Casal, un arrebato que multiplicou o seu efecto ao protagonizalo unha muller de porcelana, unha beleza fría que sabía conter a súa paixón ata transtornar ao público.
Era un clásico do Hollywood grande, cando os filmes teñen guións que se poden recitar. Empezou evanxelizndo o Himalaya en Narciso negro. Fixo cine de aventuras (Las minas del rey Salomón, Quo Vadis?). Provocou terremotos cando se namorou dun alumno en Té y simpatía. Foi madrata puritana en Buenos días, Tristeza...
Seis nominacións ao Óscar e un só, honorario. E sempre a lembraremos na praia:
Era un clásico do Hollywood grande, cando os filmes teñen guións que se poden recitar. Empezou evanxelizndo o Himalaya en Narciso negro. Fixo cine de aventuras (Las minas del rey Salomón, Quo Vadis?). Provocou terremotos cando se namorou dun alumno en Té y simpatía. Foi madrata puritana en Buenos días, Tristeza...
Seis nominacións ao Óscar e un só, honorario. E sempre a lembraremos na praia:
Sen comentarios
Publicar un comentario