Rimbaud escribiu este poema aos 17 anos, tras a que se cre foi a súa primeira experiencia sexual cun grupo de soldados nos cuarteis da Rue Babylone en París.
Nado en Charleville, sempre se amosou farto da vida provinciana. Pasaba os días escribindo nos bancos do parque frases contra Deus e a burguesía. Tiña un carácter indómido sedento de emocións fortes. Tan pronto como pode, foxe da casa.
O outro coñecido poeta francés Paul Verlaine acolleuno. Entra na súa vida como unha tempestade e este non dubida en deixar a súa esposa para marchar con Rimabaud; lonxe de París, levan unha vida sórdida, perigosa. O alcol e as drogas forman parte dos seus excesos. A relación remata coa mesma paixón: Verlaine dispara contra Rimbaud e é encarcerado.
Dous dos seus poemarios convértense en iconos da literatura moderna Unha tempada no inferno e Iluminacións.
Mi triste corazón babea a popa,
mi corazón lleno de tabaco:sobre él arrojan escupitajos,
mi triste corazón babea a popa:
bajo las burlas de la tropa
que suelta una risotada general,
mi triste corazón babea a popa,
¡mi corazón lleno de tabaco!
Itifálicos y sorchescos
sus insultos lo han depravado!
En la velada narran relatos
itifálicos y sorchescos.
¡Oleajes abracadabrantescos,
tomad mi corazón, salvadlo!
¡Itifálicos y sorchescos
sus insultos lo han depravado!
¿Cómo actuar, oh corazón robado?
Se oirán estribillos báquicos
cuando sus chicotes hayan cesado:
tendré sobresaltos estomáquicos
si degradan mi triste corazón.
Cuando sus chicotes hayan cesado,
¿cómo actuar, oh corazón robado?
Sen comentarios
Publicar un comentario