Nontodovanserlibros (XXXII)

Eu acostumo a dicir con frecuencia que me considero unha persoa moi aberta de orellas no sentido de que gústame escoitar as músicas máis variadas para poder ter unha certa valoración delas. Esta teima permíteme descubrir de cando en cando a artistas dos que moi pouco se soe falar, pero que merecen ser descubertos. O músico que hoxe vos presento é un deses de guitarra en man, de garito, de gañarse a vida a base de gastar cordas.

Como dicía, coñecino por casualidade. Máis ben, coñeceuno un compañeiro do instituto que tivo a oportunidade de velo en directo nun pub vigués ao que asistiu coma todos os venres a tomar a súa auga mineral con gas. Quedou tan fascinado que mercou o seu disco e insistiume desde aquela (e cando insistiu quero dicir agobiou) para que o escoitase. Hoxe, por fin, Dani Flaco está a soar no meu equipo de música mentres escribo estas liñas.
Sei que non fai unha música extraordinariamente novidosa, ata diría que somos quen de descubrir certos parecidos con outras voces do panorama musical español (nalgúns foros din que é o novo Sabina, paréceme algo excesivo...), pero este catalán que traballou tamén na fábrica que a marca SEAT ten en Martorell (non vos soa a historia á dos coñecidímos Estopa?) está a conseguir que pouco a pouco sexan máis as persoas que recoñezan e valoren a súa música.

E como a min particularmente estame a gustar o seu disco "Salida de Emergencia" quero contribuír humildemente a que sexa un pouquiño máis popular antes de volverme a rodear de exames...

Convídovos a que visitedes a súa páxina web para saber algo máis da vida e obra deste músico e, ao memo tempo, comprobar se podedes a asistir a algúns dos seus concertos.