Posdata: te quiero

O malo do verán é querer ir ao cine, de cando en vez, e toparse con que hai só películas coma esta. Claro que cunha actriz así, calquera non se arrisca: Hillary Swank sempre pode -que non é- ser grantía de calidade. Pero "Posdata: te quiero" tenta ser unha comedia dramática que se fai demasiado longa e previsible, con altibaixos, pero da que podedes pasar tranquilamente. Nin sequera consegue o romanticismo que se agardaba ao ver o argumento (que xa sabedes que non conto). O mellor quizais sexa, ademais da música, a paisaxe irlandesa e a actuación -nas poucas ocasións que nos deixan disfrutala- de Kathy Bates como nai da protagonista. Iso si, non é demasiado empalagosa nin cae en dramatismos excesivos, a pesar dos pesares. A min a escena que máis me gustou foi a primeira, antes mesmo dos títulos de crédito, cunha discusión moi veraz.