Roseanna

Na procura de novela negra sueca, antes de que remate este "verán negro" topei con este libro, Roseanna de Maj Sjöwall e Per Wahlöö, escrito en 1965. Continuando coas sorpresas, o prólogo é de Mankell, e parece ser que estes autores son coma os seus pais literarios. Un achádego. E que ademais, a pesares de ser un libro do 65, vén de ser editado hai moi pouco tempo no noso país, polo que tampouco é tan estraño o meu absoluto descoñecemento. Buscando novas sobre o libro -que forma parte dunha saga co mesmo protagonista- topei afirmacións como: Esta serie ha sido la inspiradora de la moderna novela negra: una novela fidedigna y rigurosa con el método policial y de investigación, que acerca la figura del inspector o la del detective al lector y que sirve de vía para hacer una crítica de los problemas sociales de la época.Los actuales escritores de novela negra se han inspirado en ella: Henning Mankell, Ian Rankin, Andrea Camilleri, Donna Leon...
Estamos ante unha sociedade auténtica, cun protagonista que non é ningún heroe, simplemente un bo investigador. Quizais un pouco máis optimista que Wallander, pero un antiheroe igualmente. Por iso envellece tan ben. Porque segue de rabiosa actualidade. E iso con poucos acontecementos, pero imparables. Máis que recomendábel.