Este cómic gustoume moito polo tratamento poético que nos fai sobre a cuestionabilidade da relixión xudía e os seus límites.
A historia comeza cando o gato do rabino decidiu que non aturaba máis un loro e papouno. Desde entón, convértese nun gato parlanchín que rebate os preceptos da relixión xudía toleando ao seu dono, namorado ademais da bela filla do rabino. Un xeito moi intelixente de facer crítica, xa que un gato non é, ao fin e ao cabo, humano. É, polo tanto, independente. E esa independencia é a que lle permite cuestionar todos os preceptos relixiosos que repasa no libro.
O seu autor é Joann Sfar, e escribiu non só este que teño nas mans, senón varios libros máis -son cinco en total, segundo teño entendido- que lle dan continuidade e que agardo ler nalgún momento, xa que creo que nos ofrece unha visión moi interesante sobre a non evolución da relixión na nosa sociedade.
Outro cómic máis que recomendábel.
A historia comeza cando o gato do rabino decidiu que non aturaba máis un loro e papouno. Desde entón, convértese nun gato parlanchín que rebate os preceptos da relixión xudía toleando ao seu dono, namorado ademais da bela filla do rabino. Un xeito moi intelixente de facer crítica, xa que un gato non é, ao fin e ao cabo, humano. É, polo tanto, independente. E esa independencia é a que lle permite cuestionar todos os preceptos relixiosos que repasa no libro.
O seu autor é Joann Sfar, e escribiu non só este que teño nas mans, senón varios libros máis -son cinco en total, segundo teño entendido- que lle dan continuidade e que agardo ler nalgún momento, xa que creo que nos ofrece unha visión moi interesante sobre a non evolución da relixión na nosa sociedade.
Outro cómic máis que recomendábel.
1 comentario:
ten boa pinta
Publicar un comentario