No me dejes nunca

Unha lectura "estraña" a deste cómic. Estraña en canto ás diferentes solucións que o autor nos propón: un final-mosaico pouco habitual; estraña en canto ao reflexo dos personaxes (Hemingway, Scott Fitzgerald, Ezra Pound o James Joyce) e as súas personalidades traspasadas a comiqueiros no París dos anos vinte. Chama a atención o nome que a tradución española dá ao libro, pois o orixinal é Hemingway, que nada ten que ver con "No me dejes nunca". Con trazos sinxelos e orixinais, transmítenos orixinalmete a soidade e a angustia, así como ademais se atreve coa crítica literaria.
Chaman a atención os debuxos, trazos simples e personaxes convertidos en algo que se parece a cans, que se afasta bastante doutros cómics que teño lido.
Unha lectura moi orixinal e diferente que vos recomendo.