O xeito de Freud

Costoume este poemario de Carlos Lema, XI Premio de Poesía Johán Carballeira, editado por Espiral Maior. Costoume polo de dificultade da propia poesía e pola achega que supoñen as referencias literarias, polo xeito de discursividade e polo ritmo da sintaxe, ademais da prevención coa que me acerquei ao texto. E non sentín a miña propia experiencia buscada nos versos que leo. Se premedes aquí leredes unha crítica interesante.

Déixovos coma sempre algúns dos poemas que máis me gustaron, aínda que non transcribo aquí o poema "Circo. Secuencia V" polo tamaño do mesmo.


SECUENCIA IV

CHORAS
porque nas escaleiras de chegada
os zapatos rozan o cansazo coma os arrepentidos que lamentan en silencio.

Un gato mira
mentres les opúsculos
pero os teus lentes escorregan
coma un pelo loiro nas esquinas murchas do tempo.



HEILIGER

VIAXABAS a pé
e viaxabas só
entre os pousos dun solpor de laranxas reladas.

Vímoste, a deixar marcas
de area no chan de cuartos baleiros.
Traballabas ó frío
reconstruíndo cristais nos portais extintos da amizade.

Ías, ías acolá do rego e dos xardíns
carretando en sacos as pebidas abertas do outono.
Falabas dun vagón cheo de remorsos
que adormecen o destino.

Eras estranxeiro con dificultade
nos domingos estreitos de pasteis e café con leite.

Marchabas a polo pan e a manteiga
cos últimos botóns do abrigo
abrochados, cos peúgos negros
dependurados coma retratos
ou pelas de plátano revellidas.

Eras, eras coma unha pinga de aceite quente na pedra e o cuspe nas mans.