Philip Roth é un dos meus autores preferidos. Supoño que é un autor máis que debo a un dos meus mellores amigos e ás súas incansables lecturas e recomendacións. E o seu libro Pastoral americana, sen convertese nun dos meus preferidos, non decepciona.
Co seu alter ego na ficción, Nathan Zuckerman, volvemos á cidade de Newark, onde atopa a varios compañeiros da súa escola xudía, entre eles Seymour “el sueco” Levov, quen máis destacaba daquela. E parece que este é a encarnación do vello soño americano, pero profundizando descubrimos que este non é tal, senón que vive baixo un auténtico drama. Así, o libro convértese nunha historia tráxica que reflicte o drama da sociedade americana enfrontada aos seus pesadelos e ás contradicións que lle son propias.
Nesta novela, Roth bríndanos novamente a oportunidade de achegarnos ás vísceras da sociedade americana para que sexamos nós, lectores, os que tiremos as nosas conclusións. Unha lectura brillante dun autor que nunca decepciona.
Co seu alter ego na ficción, Nathan Zuckerman, volvemos á cidade de Newark, onde atopa a varios compañeiros da súa escola xudía, entre eles Seymour “el sueco” Levov, quen máis destacaba daquela. E parece que este é a encarnación do vello soño americano, pero profundizando descubrimos que este non é tal, senón que vive baixo un auténtico drama. Así, o libro convértese nunha historia tráxica que reflicte o drama da sociedade americana enfrontada aos seus pesadelos e ás contradicións que lle son propias.
Nesta novela, Roth bríndanos novamente a oportunidade de achegarnos ás vísceras da sociedade americana para que sexamos nós, lectores, os que tiremos as nosas conclusións. Unha lectura brillante dun autor que nunca decepciona.
1 comentario:
Que boitas son as fotos en blanco e negro.... jejje
Publicar un comentario