Blogue de Gracia e de Anxo, blogue de pingas e de icebergs, do que nos preocupa ou nos chama a atención, de biblioteca e de aula.

15/03/09

Sempre hai un lugar para a poesía (LV)


Hai unha semana xusto "celebramos" o Día da Muller. Publicamos un poema. Hoxe, unha semana despois, recollemos outro de Mario Benedetti: "Si Dios fuera una mujer"

¿Y si Dios fuera mujer?
pregunta Juan sin inmutarse,
vaya, vaya si Dios fuera mujer
es posible que agnósticos y ateos
no dijéramos no con la cabeza
y dijéramos sí con las entrañas.

Tal vez nos acercáramos a su divina desnudez
para besar sus pies no de bronce,
su pubis no de piedra,
sus pechos no de mármol,
sus labios no de yeso.

Si Dios fuera mujer la abrazaríamos
para arrancarla de su lontananza
y no habría que jurar
hasta que la muerte nos separe
ya que sería inmortal por antonomasia
y en vez de transmitirnos SIDA o pánico
nos contagiaría su inmortalidad.

Si Dios fuera mujer no se instalaría
lejana en el reino de los cielos,
sino que nos aguardaría en el zaguán del infierno,
con sus brazos no cerrados,
su rosa no de plástico
y su amor no de ángeles.

Ay Dios mío, Dios mío
si hasta siempre y desde siempre
fueras una mujer
qué lindo escándalo sería,
qué venturosa, espléndida, imposible,
prodigiosa blasfemia.


Seguro que Andrea está encantada!!!



3 comentarios:

Anónimo dixo...

:D

Deixo a miña vagancia de lado pra facer un comentario, como non.

Se Deus fose muller...que sabiduría!! Encántame a primeira estrofa. Xa sabes que a min de Benedetti ata as canas!

Anónimo dixo...

"Que bello, que bello"!
Non se pode dicir outra cousa

Anónimo dixo...

Pois eu... bufff! non me impresiona moito que digamos. Que hai aquí de sorprendente?. Sigo dicindo que non debo ser listo dabondo para a poesía.
Saúdos.

Neste blog utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor, rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.