A inmersión Lingüística

Rescato este texto desde Arume dos piñeiros:

O español non é unha Lingua Franca en ningún país do mundo (se exceptuamos, quizais, Andorra). En Europa e no mundo, ese papel correspóndelle ao inglés que ademais de ter moitos falantes como primeira lingua, é a segunda lingua en moitos outros. A medio prazo serao en todo o mundo. Tamén o francés é Lingua Franca, nomeadamente en África.

O español non xoga ese papel en sitio ningún: tén millóns de falantes e é primeira lingua en moitos países pero non é Lingua Franca . A súa importancia como lingua de comunicación internacional está sobrevalorada e é, sobre todo, un asunto de consumo interno.

Na UE non pasa de un cuarto posto no ránking, a anos luz do inglés, e tivo serias dificultades para ser considerada lingua de traballo. En número de falantes está incluso por debaixo do italiano. (En Europa non ten moito peso o argumento dos falantes latinoamericanos). Por esta razón, cada vez ten máis predicamento a aprendizaxe de linguas estranxeiras entre nós.

Moitos países europeos (países pequenos con sistemas educativos avanzados) xa hai tempo que aplican a inmersión lingüística en inglés para conseguir un dominio pleno nesta lingua por parte de toda a poboación. Calquera adolescente sueco ou finés desenvólvese perfectamente nela. O sistema de inmersión consiste en dar unha boa parte das asignaturas na lingua escollida (e non só a materia específica). Así, en inglés poderíanse dar asignaturas como matemáticas, física, Hª da arte, etc. Todos os gobernos europeos empezan a ver os beneficios deste sistema e xa falan del abertamente. O goberno español, tamén. Incluso os partidos da oposición (Rajoy dixo claramente que o útil para os rapaces sería estudar inglés e deixarse de andrómenas)

En Galicia déronse os primeiros pasos coas Sección Europeas que consisten en crear grupos de alumnado cun bo nivel académico que reciben algunhas das súas aulas na lingua estranxeira escollida. Polo momento, é un sistema moi precario, que se basea na boa disposición dos docentes que teñen algún dominio desa lingua, co apoio do departamento correspondente e tendo carácter voluntario para todos: profesores e alumnos. Sería, pois, unha pseudoinmersión, parcial e moi limitada. Se (como se pretende) nun futuro, os docentes de distintas áreas, acadasen un dominio pleno nunha lingua extranxeira, estaríase en condicións de planificar e levar a cabo a inmersión plena e total.

E todo isto, a que vén?

Pois a que, neste intre se está a debater en Galicia o tema lingüístico e a comenencia ou non de cursar en galego unha parte das materias. Discútese se os pais teñen que decidir e opinar sobre o propio sistema educativo e se todo isto é un asunto de libertade individual, etc. O que parece evidente é que o tema se utilizou, de xeito irresponsable, na confrontación política e iso conseguiu meternos a todos nun sarillo do que non se sabe como saír. Vendo algunhas das declaracións últimas dos responsables políticos na materia, moito me temo que a cousa rematará por enlearse aínda máis e traerá consecuencias moi negativas para o país.

Sabe o conselleiro de educación algo deste tema? E o presidente? Témome que non! As políticas que se anuncian (se en realidade se levan á práctica) rematarán no enfrentamento e no caos.

Como é posible que se acepte como necesario en toda Europa (en España tamén) o procedemento de inmersión lingüística nunha lingua estranxeira e ese mesmo sistema se lle nega ao galego?

Os pais de Galicia Bilíngüe negaranse tamén a que os seus fillos “sufran” a inmersión nunha lingua europea non coñecida? Se isto se levase a cabo, os resultados académicos veríanse gravemente afectados como din que pasa co galego? Están os pais en condicións de decidir sobre estas cousas? Como é posible que haxa xa colexios privados de elite e liceos estranxeiros que ofertan como un valor engadido na formación a inmersión lingüística? É que só o galego representa un hándicap na formación dos nosos rapaces e rapazas?

A ninguén lle importa que o galego sexa unha lingua milenaria na que se desenvolveu a maior parte da cultura do país, plenamente viva e en condicións de seguír ofrecendo sustento á arte, á ciencia e á comunicación? A ninguén lle importa que sexa, con moito, a parte máis importante do noso patrimonio?

Que se esquezan de conseguír os seus fins os que soñen cun sistema educativo moderno, aberto e plurilingüe e que, ao mesmo tempo, prescinda do galego, un IDIOMA PROPIO E OFICIAL DE GALICIA. Non sería viable, nin xusto, nin democrático!

Sería antepoñer a barbarie á razón.

X. G.