Unha fermosura de cómic tanto polo trazo como pola historia é La isla sin sonrisa de 
Enrique Fernández. Metaforicamente, fálanos da soidade e da tristura, da necesidade de fantasía e felicidade, todo isto mesturado dun xeito moi especial: un guión que engancha e que se le rapidamente. A illa na que se desenvolve a acción é un espazo que se move entre a realidade e a fantasía, con seres que non sabemos se son reais ou son produto do maxín, e cun xeito de enfrontar a vida -e a morte- diferentes. Existe a maxia?
Enrique Fernández. Metaforicamente, fálanos da soidade e da tristura, da necesidade de fantasía e felicidade, todo isto mesturado dun xeito moi especial: un guión que engancha e que se le rapidamente. A illa na que se desenvolve a acción é un espazo que se move entre a realidade e a fantasía, con seres que non sabemos se son reais ou son produto do maxín, e cun xeito de enfrontar a vida -e a morte- diferentes. Existe a maxia?En canto ao debuxo, seica é cor aplicada a ordenador mediante Painter; isto non o sei, o que si vos podo asegurar é que é impresionante. De feito, cando o vin na libraría, merqueino porque me chamou moito a atención: o papel, as cores, o debuxo... son fermosísimos.
Sen comentarios
Publicar un comentario