Manual de la oscuridad

Cando mo regalaron, nun "Avance Editorial", temín o peor. Agora, por fin, lino, e... disfruteino. Manual de la oscuridad de Enrique de Hériz é moito máis que unha historia dun home (un mago) que queda cego, do seu rexeitamento e abandono ante as circunstancias adversas; é un libro sobre a historia da maxia, da familia, da existencia do ser humano, da importancia do amor, do sexo...
A novela está divida en dúas partes, das que me quedo coa primeira, quizais polos saltos temporais e narrativos. Nela, percorremos da man de diferentes puntos de vista narrativos a vida do protagonista, Víctor Losa, a súa infancia e os seus triunfos de tan só unha semana antes de que comece a primeira páxina, amén de nos informar sobre a maxia e os seus artífices principais do século XIX. Unha primeira parte que devoramos como por arte de maxia.
A segunda parte xa se centra na vida actual deste mago cego, inadaptado, enfadado co mundo. Nesta parte asistimos á evolución da súa vida presente grazas á introdución dunha nova personaxe que nos dará o seu punto de vista. E sentiremos a mesma rabia que eles senten por diferentes motivos.
Aínda que ás veces quizais se exceda nos detalles, é unha boa novela para reflexionar, fascinante en moitas das súas páxinas, recomendable de principio a fin. É áxil, fresca, rica, con forza. Sedutora.