Este mércores pasado, 3 de febreiro, o alumnado de 1º e 2º da ESO recibiu a agradábel visita de Francisco Castro, quen lles falou -sobre todo- do libro que previamente leran: Chamádeme Simbad. Poucas veces teño visto ao alumnado tan entusiasmado cun escritor (ata lle escribiron cartas ao día seguinte, que lle faremos chegar), facendo tantas preguntas e desexando unha foto ao seu carón. Riron moito coas súas anécdotas (iso de que caia en calquera lugar...) e coa súa amena charla ("non podo ser modelo de perruquería por razóns evidentes")
Francisco falounos da súa querencia especial por Simbad, por ser o representante de todo aquel que quere vivir aventuras. Asegurou que no 90% do que escribe está simbolizado ese anceio de emocións que Simbad, disfrazado baixo calquera outro nome, quere vivir.
Tamén asegurou que é escritor porque é lector, por sentir a necesidade de COMER fantasía, e o seu oficio é realmente un pracer para el.
Descubriunos que o seu libro preferido é Xeración perdida, aínda que non sexa o mellor.
Para presentalo, 5 alumn@s de 2º de ESO representou unha pequena obra teatral que incluía poñerlle un parche de pirata. Foi o noso especial agasallo, que agardamos fose do seu agrado.
Grazas, Francisco, por vires. Grazas, Ernesto, por traérnolo.
Francisco falounos da súa querencia especial por Simbad, por ser o representante de todo aquel que quere vivir aventuras. Asegurou que no 90% do que escribe está simbolizado ese anceio de emocións que Simbad, disfrazado baixo calquera outro nome, quere vivir.
Tamén asegurou que é escritor porque é lector, por sentir a necesidade de COMER fantasía, e o seu oficio é realmente un pracer para el.
Descubriunos que o seu libro preferido é Xeración perdida, aínda que non sexa o mellor.
Para presentalo, 5 alumn@s de 2º de ESO representou unha pequena obra teatral que incluía poñerlle un parche de pirata. Foi o noso especial agasallo, que agardamos fose do seu agrado.
Grazas, Francisco, por vires. Grazas, Ernesto, por traérnolo.
5 comentarios:
Infinitamente agradecido por ter ido, por estas fotos, por esas cartas, que espero cheo de emoción. ¡E que vivan os piratas por sempre!
Boto de menos a Ernesto....
Non me estraña: é xenial!
Se vises a pequena obra que escribín, adicada a el, morrías coa risa. Xa che contarei.
Un bicazo
Moi ben Francisco cos alumnos. Prestouse a todo incluso para que lle puxerades o parche.
A obriña moi simpática, quedei impresionado co rapaz do teléfono que memorizou os premio.
Oshi=( tedes que facer unha sentada para que algún prof@ se mova no instituto, e ala me vou cargado de escritores!!! Bicos. Deille recordos para ti no Nadal ó teu compañeiro espadachín.
Ernesto, non te pases de encantador. Mira que non te volvo dedicar unha obra...
e si, Francisco deixou impresionado ao alumnado. Ata creou lectores!!! Xa queren ler a próxima novela.
Publicar un comentario