Non coñecía a Annemarie Schwarzenbach, autora de Ver a una mujer, libriño que se le dunha patada e que abraia polo tema e o xeito de tratalo. Porque estamos a falar de homosexualidade entre mulleres nos anos 30. E sobrecolle a naturalidade da paixón, o irrefreable amor dunha moza ao ver outra da que non poderá separarse. Fascinante a paixón descarnada e a sensibilidade que podemos atopar nesta lectura, breve, minúscula, como o nome da editorial que a publica.
Unha lectura dun tirón que paga a pena.
Unha lectura dun tirón que paga a pena.
“Ver una mujer: sólo por un segundo, sólo por el breve lapso de una mirada, para luego volver a perderla, en la oscuridad de un pasillo, tras una puerta que me está vedado abrir (…) Nada sabía yo de este miedo que ha vuelto a asaltarme: es como un dolor en el que uno no puede creer y uno lo acepta con una sonrisa (…) ¿Cómo explicar que me ha sobrevenido como una enfermedad repentina?”
2 comentarios:
Un dase conta da cantidade de persoas que escriben cousas sumamente interesantísimas, pero que non hai maneira de podelas ler todas (Aínda que che faga caso e devore este libriño que recomendas, cantos outros me quedarán...)
Despertáchesme as ganas. Mirarei de buscalo.
Desde logo, tes razón: hai tanto por ler... que nin que tiveramos catro vidas o conseguiriamos. Pero as xoias que vou topando -ou nan tan xoias- gústame recomendalas, por se alguén sente curiosidade.
Grazas pola visita. E pola participación. Agardo que me contes as túas impresións da lectura.
Saúdos
Publicar un comentario