El libro triste

O texto de Michael Rosen e as ilustracións de Quentin Blake conforman El libro triste, editado por Serres. Un libro que é, en verdade, moi, moi triste. Tanto, que está escrito para falar da tristura que un pai sente despois da perda do seu fillo. Tanta tristura que só dá para falar dela, para compartila cun mundo que xa non é igual desde que o fillo partiu, un mundo que non comprende nin quere comprender ante unha inxustiza así. Un quere facer algo para saír desa tristura, tenta rir, comprender, ser mellor... pero a tristura é tan poderosa que nada pode facerse contra ela. Cando a tristura domina un corpo humano, este perde a súa vontade. Nada se pode facer: todo o que rodea ao protagonista é unha continua lembranza do seu finado fillo.

El libro triste é un libro triste, pero é moito máis que un libro triste, é un reflexión sobre a perda e a tristura que un sente ante esta.
Está claro que o autor pasa por esta dramática experiencia, facéndonos partícipe dela dun xeito moi curioso. Falamos moitas veces de álbums ilustrados, pero rara vez atopamos nalgún destes esta reflexión profunda sobre a tristura e as causas que a producen. Moi valente achegarse aos máis peques desde a tristura, un sentimento que nada ten de estraño pero do que semella evitar falar nos libros para eles. Que saiban e comprendan que o gris (como a portada) é unha cor máis das nosas vidas, que a conforma, igual que a tristura é un sentimento que non podemos obviar.

“Este soy yo cuando estoy triste. Quizá pueda parecer que estoy contento en esta foto. En realidad estoy triste pero finjo que estoy contento. Lo hago porque creo que no le gusto a los demás cuando tengo aspecto triste”

Tristemente fermoso.