Lembrades que cando falei de Ciudades de papel asegurei que o libro me namorara? Pois seguimos na mesma liña. Porque David Pintor, desta volta con Kalandraka e cinguíndose a Santiago de Compostela ofrece unha visión desa cidade amada dende a sensación e a vivencia, dende a lembranza e, por que non, o sorriso da melancolía.
Un pracer percorrer devagar as súas páxinas, sen pechar os ollos estaremos alí, querida cidade.
Un pracer percorrer devagar as súas páxinas, sen pechar os ollos estaremos alí, querida cidade.
…Saia da casa, achéguese a esa acolledora cafetaría que tanto lle gusta. Pida un café ben quente, e mentres agarda a que llo sirvan, mire a través da ventá a fermosa paisaxe que se amosa. Fóra vai frío, pero dentro do local a temperatura é moi agradable. No ambiente déixase oír Estate na versión de Eliane Elías… O café xa está aquí, co seu aroma que aboia en cada recuncho. Agora si.
4 comentarios:
Fantástico David Pintor como debuxante, e fantástico tamén como persoa. Saúdos.
Como debuxante, abofé que si. Como persoa, non temos o pracer.
Grazas pola túa visita.
E de Kalandracka, que ben! cria que era doutra editora e por iso non o merquei......mañá compro un exemplar seguro, xa!!
Vaiche encantar!
Publicar un comentario