Este álbum de Kalandraka é tristemente fermoso. Con texto de Élisabeth Brami sobre esculturas en papel de Bernard Jeunet, volvemos á Segunda Guerra Mundial, ás atrocidades cometidas polo nazismo, e á vida sen sentido dun neno xudeu que debe medrar tentando comprender as inxustizas que ocorren arredor. As umbrías ilustracións reforzan o dramatismo do relato.
Fómonos sen botar a chave. Mamá choraba. Era unha mañá de xuño, pouco antes do final de curso. Eu estaba xogando ás damas con trociños de pan sobre o hule a cadros da cociña. O señor Perrier, o veciño, que era policía, chamou á porta.
Fómonos sen botar a chave. Mamá choraba. Era unha mañá de xuño, pouco antes do final de curso. Eu estaba xogando ás damas con trociños de pan sobre o hule a cadros da cociña. O señor Perrier, o veciño, que era policía, chamou á porta.
33 comentarios:
Que chulada, cantos recordos me trae este libro.
É un pouco triste pero é unha realidade
Este libro fálanos dos duros sacrificios que ten que facer unha familia xudía para evitar a morte do seu fillo Elías a mans do nazismo.
É un libro moi triste porque o neno non sabía que os pais íanos matar por ser xudeus. e el está vivo grazas a eles
É un libro moi triste porque o neno non sabía que os pais íanos matar por ser xudeus. e el está vivo grazas a eles
Este libro é triste, vai sobre o nazismo . Dunha familia que protexe ao seu fillo pagándolle a uns franceses para salvalo da morte
Este libro está moi ben, é moi triste, dáme moita pena que o neno estea esperando polos pais, cando eles morreron.
Este é un libro moi triste sobre a guerra, pero que non acaba tan mal.
un conto moi triste a verdade porque para o rapaz foi un cambio total da súa vida
esta historia pareceume moi triste porque os pais arriscaron a súa vida para salvar a do seu fillo
Este libro está moi ben, pero é moi triste...
este libro é moi triste, porque os pais xogáronse a vida por salvar o neno.
É moi triste, dáme moita pena.
É un libro moi triste porque o neno non sabía que os pais íanos matar por ser xudeus. e el está vivo grazas a eles
Parece mentira que este tipo de historias pasasen hai poucos anos.
Este libro demostra o cariño dos pais do neno, ao sacrificar a saù vida para salvalo a el. =)
un conto moi triste, a verdade, porque para o rapaz foi un cambio total da súa vida
A min pareceume moi triste porque o neno sempre estaba esperando polos seus pais e os seus pais nunca viñan.
Este libro é moi triste porque os pais do neno sacrifican a súa vida para salvar á do seu fillo.Na súa nova casa trátano moi mal e só ten unha amiga que tamén deixa de querelo por ser xudeu.
Este libro é moi entretido pero tamen moi triste .
Paréceme unha historia triste pero interesante porque conta o que facían daquela.
Gustoume e deume pena porque os pais do rapaz déixano cunha familia despois de pagarlle un diñeiro para que coiden do rapaz.Pero creo que fixeron ben.
Foi moi bonito pero á vez moi triste porque Elias como era xudeo non puido estar coa rapaza.
É moi bonto sobre todo porque os seus pais pagaron para que o neno non sufrira a guerra.
Paréceme moi entretido ,fixeron ben para que non o matasen
é un conto triste no que o rapaz non sabe por que marchan os seus pais e o deixan con aqueles granxeiros
Era chulo pero o rapaz non quería todo o que podía porque nn podia estar con seus pais nin coa rapaza.
É moi bonito pero tamén moi triste porque matan os nenos que son xudeus
Este libro é moi bonito aínda que dá pena. Porque os pais deixan ao neno nunha casa de descoñecidos cun sobre de cartos para que o coiden. Case ao rematar o libro levan a uns nenos que son xudeus e tamén querían levalo a el pero o policía do pobo díxolles que non, que o neno era fillo duns da vila. :)
Moi bonito e me dà pena o ràpaz que o pasou moi mal pero o bo e que era mui pequeno e non sabìa o que pasaba
O libro é moi bonito,pero moi triste porque os pais do rapaz déixano cunha familia que non o quere moito
Dáme pena pola inxustiza dos nazis aos xudeus
O libro era bonito e tamén triste porque os nenos xudeus ao final matábanos e Elias non podía xogar coa rapaza ao ser xudeu.
Publicar un comentario