Mexillóns para cear

Moito máis ca interesante é este libro que podemos gozar na nosa lingua grazas á editorial Rinoceronte: Mexillóns para cear de Birgit Vanderbeke. Un relato longo ou unha novela curta que deixa sen alento e que se le así, toda seguido, posto que a forma de contar é unha espiral que envolve o lector para aspiralo e medrar con el: cantas cousas se agochan detrás das palabras, sentimentos, accións, medos, violencia...!

A obra envolve, como digo, xa que as palabras reiteradas da narradora-filla con saltos continuos do tempo -pois o que vemos é o resultado do seu pensamento e os seus recordos- ademais da continua presenza do momento da cea que non chega, e sentimos a mesma anguria que a familia, non a anguria por saber o que vai pasar, senón a anguria de saber o que tiveron que pasar, a tanto ditactorialismo e a tanta recriminación. O ritmo é impresionante e moi axeitado. Diferente.
Novela xuvenil? Dende logo, moi diferente ás nosas. Eu, polo pronto, xa a propuxen no club de lectura. A ver como resulta. Ao meu entender, boísima.
Así que, novamente, grazas Luz pola recomendación.