Biografía para encontrarme

O último poemario de Mario Benedetti publicado por Alfaguara, Biografía para encontrarme, son estes 62 poemas que o autor preparou os últimos meses da súa vida. Unha mostra máis da súa poesía que toca os temas universais: morte, soidade, amor, nacionalismo, o paso do tempo... Case todos os poemas teñen unha característica común: a melancolía. Son en xeral máis tristres que os poemas dos seus outros poemarios, aínda que se mantén o seu ton xeral poético: unha luz de esperanza ao final da escuridade, que aquí é mooito máis difusa posto que o poemario está concibido como o que é: o seu último respiro poético posto que a morte está aí, agochada pero visible, e o autor é consciente da súa presenza inminente. Por iso o ton é moito máis negro, máis triste, menos esperanzador.
De todos os xeitos, e tal como se di ao comezo, a sensación que permanece é a que nos advertiron: o libro estaba inacabado.


Crepúsculo

Cuando oigo los sonidos del crepúsculo
quedo inmóvil/reflejo de mí mismo
desconocido para los que pasan
y a solas con mi pobre soledad

cortinas hay que suben y bajan
rasgos a ser mirados y que miran
a lo lejos llamitas que fulguran
y lanzan las preguntas de rigor

con la misericordia no se juega
porque en el corazón es donde nace
y luego / en un milagro con amores
salta de hueco en hueco y no se cansa

sabemos que el crepúsculo es efímero
siempre hay una noche que lo mata
ah pero mientras tanto disfrutemos
del manso resplandor de su agonía