Mans

Tiven a sorte onte de que Xabier Docampo me ensinase este libro que vén de publicar en Everest: Mans, con fotografías do seu fillo Daniel. Son estas as que dan base ao texto, as que inician a narración, as que dan a propia idea da existencia do libro, ao contrario do que adoita suceder. E realmente son as que chaman a atención: impresionan esas mans que piden, que choran, que bican, que queren, que odian. Mans brancas ou mans negras. Mans xenerosas e mans avarentas. Mans que falan. Mans que calan.
Pareceume un libro fermosísimo, aínda que o vin e lin a correr antes de entrar nas xornadas. Pero inda teño retidas esas mans que tanto teñen que dicir, tanto que foi Xabier quen lles puxo voz para combinar a idea fotográfica nun pequeno libro perfecto.