Fantasmas de luz

O último título que nos ofrece Agustín Fernández Paz é Fantasmas de luz, publicado pola editorial Xerais, apoiado polas fantásticas ilustracións de Miguelanxo Prado. Amor polo cine que demostra en cada liña e en cada parágrafo, ofrecéndonos unha interesante selección de filmes ao final da novela, pero sobre todo amor pola xustiza, facendo fincapé na actual situación de inxustiza social que estamos a vivir arestora na nosa sociedade, onde os pobres son cada vez máis pobres e os ricos cada vez máis ricos.
A medio camiño entre o realismo e a fantasía, a historia que nos relata Agustín é unha historia acontecida aquí mesmo, ao noso carón, cando paseamos pola rúa e non vemos a metade da xente que cruzamos. Unha historia de invisibilade chea de melancolía mesturada asemade con optimismo, porque a unión e o amor dan novos azos para seguir adiante. E porque o cine axudará a entender mellor a vida: tantas frases e escenas maxistrais que definen o noso acontecer cotiá. A chiscadela ao sétimo arte amplíase cunha serie de "Tomas extra" que complementan a curta historia que se nos relataba na parte principal da novela; pero estes extras son fundamentais tamén para reflexionar, para saber máis, para completar o noso maxín sobre o lido e interactuar coa historia principal. Non son tomas falsas, por tanto, senón que son un aditamento insubstituíble.

As ilutracións que acompañan o bo facer de Agustín son parte esencial da natureza real e morriñenta do texto. Non podía ser doutro xeito vindo de quen veñen: escusado é falar da arte de Miguelanxo Prado, o noso máis internacional comiqueiro e ilustrador.