Publica Salamandra esta fermosa novela da francesa Véronique Ovaldé Lo que sé de Vera Candida. Unha saga de personaxes femininos da mesma familia que nos vai enternecendo a medida que avanzamos na lectura e nos deixamos envolver pola forza prosística dun novo realismo máxico que é quen de dar ao mundo libros coma este. Un libro que xira ao redor do medo ao mundo e ao amor, do hermetismo natural que nace case xeneticamente impelido polas circunstancias, do sexo como pracer cando é consentido, da sociedade absorbente e machista... O libro é unha tea de araña que te vai envolvendo querendo introducirte na alma do personaxe principal para tentar comprender as mulleres da familia e as circunstancias.
Se ben a autora é francesa, será a globalización, é un dato que esquecemos inmediatamente para pensar que estamos en mans dunha autora ou autor hispanoamericano: a atmosfera, a ambientación, os personaxes... todo o conxunto convéncenos deste feito, erro que subsanamos ao ler a biografía da autora. O poder de evocación da novela é exquisito, cunha abondosa adxectivación que non resulta pesada pero si envolvente.
Teño que recoñecer que nun principio non me atreu demasiado, que a estaba a ler por recomendación e préstamo fervente dunha amiga lectora, pero a medida que as páxinas avanzaban, eu voaba: lino dunha atacada.
Se ben a autora é francesa, será a globalización, é un dato que esquecemos inmediatamente para pensar que estamos en mans dunha autora ou autor hispanoamericano: a atmosfera, a ambientación, os personaxes... todo o conxunto convéncenos deste feito, erro que subsanamos ao ler a biografía da autora. O poder de evocación da novela é exquisito, cunha abondosa adxectivación que non resulta pesada pero si envolvente.
Teño que recoñecer que nun principio non me atreu demasiado, que a estaba a ler por recomendación e préstamo fervente dunha amiga lectora, pero a medida que as páxinas avanzaban, eu voaba: lino dunha atacada.
Sen comentarios
Publicar un comentario