Morgana en Esmelle

A miña última lectura é o que é tamén o último libro -polo de agora- da prezada Begoña Caamaño: Morgana en Esmelle está publicado asemade pola editorial Galaxia. Unha narradora que volve visitar os mitos clásicos para ofrecernos unha lectura gorentosa e ampliar a nosa -escasa- cultura sobre este tema. 

E é que sabemos da materia de Bretaña sobre todo polos numerosos filmes que temos visto nas pantallas e polas recreacións que a literatura galega nos ten ofrecido. Máis nada. E agora lemos con delectación o libro de Begoña para achar un Merlín vello e retirado que nada ou pouco ten que ver coa imaxe que del conservabamos. Un Merlín que prefire esquecer os seus erros, ou as súas ambicións, ata que chega Morgana na procura dunha verdade que pode ser a requirida ou non, porque "mil motivos non fan unha razón". Como xa fixera no seu anterior libro, Begoña recolle os mitos e os remodifica, ou dálles unha voz a aquelas que antes non a tiveran. Falaba Merlín, falaba Artur... pero falaba Morgana, Viviana, Xenebra? Por non falar, non coñeciamos sequera a existencia de Viviana, muller sabia e druída cun poder que moitos preferiron esquencer para contarnos a historia.
Chama a atención, e gustan, os diferentes puntos de vista e os saltos no tempo que a narración ofrece. Un Felipe de Amancia, o propio Merlín e por último Morgana intercambian as súas voces para que a verdade sexa máis coherente ou, cando menos, máis completa. Porque os mitos son humanos e erran, senten paixóns, ambicións desmedidas e contradicións. Porque nada é o que parece e detrás de actitudes erradas hai amor, compaixón, sentimentos. E hai, como non, esa fuxida da soidade que, finalmente, apodérase de todo ser humano.
No club de lectura virtual Falemos de lecturas está costestando a autora as dúbidas que poidades ter sobre esta lectura. Animámosvos a irdes até alí e comentar as vosas impresións.