Creo que este é ese libro de poemas que me gustaría ter escrito a min: todas e cada unha das poesías teñen algo que dicir, ningunha está de máis, todas me encantan. Fase de Trema de Lorena Souto está publicado por Espiral Maior e foi o XIV Premio Nacional de Poesía Pérez Parallé. Illamento, baleiro, dor... afastamento do común ou do establecido.
Déixovos un poema, pero ben podería ter escollido calquera outro:
As súas ideas puntean en min coma agullas de ferro
e atravesan as pálpebras que forzo a renderse
coa dose exacta.
De novo, o trazado do labirinto cingue
os berros das mesmas sombras
aos nós que cruzan as liñas do papel coas da man.
Tentar vomitalo todo e acabar afogada na náusea.
Os nosos equívocos, dígome a min mesma,
a vertixe das palabras encerellándose na lingua
o aire que me asfixia nos extremos que frecuento.
Constrúo a noite, levántoa sobre as miñas visións.
Engano as punzadas con pílulas
e déixome calmar na destrución dos meus dedos.
1 comentario:
ohh que sensaciones y sentimientos transmite esta poesía, sensacional.
Publicar un comentario