Levei unha grande ledicia cando vin no xornal que se traducía a Mahmud Darwix á nosa lingua, grazas a Moncho Iglesias e Samar Sabat. A editorial encargada de traernos Carné de identidade é Barbantesa. Aínda que a estas alturas tod@s coñecemos este poeta palestino, eu quero celebrar que agora poidamos gozalo en galego. Tivo que fuxir por causa da implantación do estado de Israel e a súa palabra foi sempre a mellor arma para facernos coñecedores das inxustizas que teñen que pasar e as condicións nas que deben vivir cada día nunha terra que lles é refutada á forza.
Unha escolma de 48 poemas onde se repasa a historia de Palestina e a fame de liberdade que chega a un límite, porque todos cansamos de agardar.
Toparon no seu peito un candil de rosas... e unha lúa
mentres descansaba, morto, sobre unha pedra.
Toparon non seus petos unha moedas.
Toparon unha caixa de mistos e un permiso de viaxe...
E no braciño unha inscrición.
A nai bicouno...
e chorou un ano por el.
Un ano despois, creceron as baias nos seus ollos
e aumentou a escuridade.
Cando medrou o irmán,
e foi na procura de traballo aos zocos da cidade,
encarcerárono...
Non tiña permiso de viaxe
na rúa levaba unha caixa podre
e outras caixas.
Ai, nenos da miña patria
así é que morreu a lúa!
Sen comentarios
Publicar un comentario