Volve a editorial Salamandra a publicar a Herman Koch, autor de La cena e deste Casa de verano con piscina. Koch ten a habilidade de construír personaxes odiosos coa fin de facer unha crítica social da sociedade burguesa e de analizar sentimentos encontrados ante unha situación ben difícil, así como o feito de analizar unha cuestión ben interesante: as aparencias, ese "quedar ben" imperante na nosa sociedade, non sei se por extrema educación ou por extrema hipocresía. Unha das virtudes de Koch é propór preguntas implícitas ao lector, o feito de cuestionarnos tantas cosuas inda contando coa distancia que mantemos cos seus personaxes... porque mira que me caen mal!!! Homes de miradas lascivas, médicos amargados, autores decrépitos, xuventudes enganosas...
Non me gustou o final, o feito de resolver a situación desa maneira en que o fai o autor non me parece apropiada, nin sequera creo que sexa coherente coa ética moral que a lectura nos manifesta. Pero quizais sexa esa a intención do autor: que o lector se divida e multiplique, que pense en se o personaxe principal actuou ben ou non, sen poder xulgar despois, como non fan os xuíces posibles nesta historia.
Tampouco me gusta o papel que se outorga á muller no libro. Ningunha das mulleres que nel se describen son importantes na historia e ningunha ten capacidade dunha iniciativa eficaz.
De todos os xeitos, e maila os puntos negativos que estou a describir, creo que é unha lectura interesante e reflexiva que paga a pena. Recoñezo que o impacto do seu primeiro libro foi maior, pero é interesante esta crítica certeira a todo un elenco de personaxes onde ninguén se salva, nin a adolescente nin o señor maior. Ninguén é perfecto!!!
Sen comentarios
Publicar un comentario