Juventud sin Dios

Marabilloume este libro de, e recoñezo a miña máis profunda ignorancia, un autor que non coñecía e que está considerado un dos mellores escritores en lingua alemá. Que quen é este? Chámase Ödön Von Horváth e o seu libro Juventud sin Dios está publicado por Austral. O libro, escrito en primeira persoa por un profesor de secundaria, amosa o dano que provocan os totalitarismos e o difícil que resulta facer o correcto cando é a maioría social quen presiona. De capítulos sumamente curtos, o libro lese deseguida e sen respirar, utilizando o monólogo interior para comunicarnos eses pensamentos tan necesarios para a consecución do relato e o que alí acontece: unha sociedade sen moral nin ética que crea mozos e mozas violentos e perigosos e que, sinceramente, dá medo. Pero queda sempre unha esperanza mínima porque descubrimos, canda o protagonista, algúns rapaces que aman a verdade e a xustiza ao igual que o noso profesor.

Escrito de xeito minimalista, posto que as frases son curtas, con imaxes poderosas e con tensión narrativa, estamos ante un deses libros que son imprescindibles na historia da literatura.

Grazas, Paramio, polo préstamo!

«¿Qué clase de generación va a ser ésta? ¿Insensible? ¿O simplemente brutal? [...] Que estos críos rechacen todo lo que para mí es sagrado no me parece tan grave. Lo que resulta más grave es cómo lo rechazan, sin conocerlo. Y lo peor de todo es que no quieran conocerlo de ningún modo. Para ellos, pensar es odioso».