Blogue de Gracia e de Anxo, blogue de pingas e de icebergs, do que nos preocupa ou nos chama a atención, de biblioteca e de aula.

06/12/12

Ás recúas

Análise de ProLingua sobre os efectos que terán os apartados da LOMCE dedicados ao papel das linguas no sistema educativo

 
Parafraseando o inicio d'O Manifesto Comunista, podemos dicir que un zombi percorre o sistema educativo español: o zombi do franquismo. A última, e brutal, manifestación desta realidade témola no anteproxecto da chamada, nun cínico eufemismo, Lei Orgánica de Mellora da Calidade Educativa (LOMCE) que o ministro José Ignacio Wert vén de presentar.
Como ProLingua, non nos corresponde a nós analizar as liñas pedagóxicas, organizativas e ideolóxicas que propón, cun evidente tufo a rancio, nun desatinado intento de volver aos valores de «la escuela de siempre», que en España se identifica inequivocamente coa marcada polo nacional-catolicismo da ditadura.
Desde ProLingua, vemos necesario analizar e explicar os efectos que terán os apartados da LOMCE dedicados ao papel das linguas no sistema educativo. Que o castelán e a primeira lingua estranxeira pasen a ser materias troncais e as outras linguas do Estado, coma o galego, pasen a ser consideradas materias de especialidade, é algo moi grave e de especial transcendencia. Mal que lles pese, o Estatuto de Autonomía que aínda está vixente (e que din respectar) sinala que o galego é a lingua propia de Galicia e o castelán a oficial do Estado, e que as dúas serán cooficiais.
Aínda que na prensa destes días as noticias se centran no conflito que se producirá en Cataluña de saír adiante a lei, a nós preocúpannos especialmente os efectos que se poden producir en Galicia. Como é obvio, rexeitamos a agresión a un sistema educativo coma o catalán, que ten ben demostrada a súa eficacia —entre outras cousas, ao garantirlle ao alumnado competencia nas dúas linguas oficiais; mais temos a seguridade de que a sociedade de Cataluña saberá defender con afouteza un valor esencial como é a lingua.
En Galicia, ben ao noso pesar, temos un goberno que non só declara un acordo pleno cos contidos presentes na LOMCE; por riba, o presidente Feijoo atrévese a manifestar o orgullo de que o sistema implantado en Galicia sirva de guía para os plans do ministro Wert. Palabras que non esqueceremos, pois o presidente ten que saber dos estragos que o seu, tamén cinicamente chamado, Decreto de Plurilingüismo lle está a causar á lingua galega no ámbito do ensino.
Non nos collen por sorpresa estas declaracións. Desde a súa chegada ao poder, hai catro anos, o goberno do PP caracterizouse pola demolición sistemática dos avances traballosamente acadados ao longo dos anos. Enviáronse ao lixo as liñas marcadas no Plan Xeral de Normalización, que impulsara o último goberno de Fraga Iribarne, con Núñez Feijoo como vicepresidente, e procedeuse a restarlle presenza social e legal á lingua galega, amparándose sempre en vergoñentas apelacións á «liberdade», unha liberdade de pacotilla que só beneficia aos que mandan. Que lonxe queda da auténtica liberdade, que vai sempre unida á xustiza e beneficia a toda a cidadanía!
Malia non termos datos fiables, datos que tampouco a Xunta quere facilitar, sabemos do dano que o Decreto de Plurilingüismo está a producir. Son ben coñecidos: desde a prohibición de usar o galego nas materias científicas ata o varrido da lingua na educación infantil, sobre todo nas cidades, pasando pola intensa semente de prexuízos contra o galego e pola promoción desa «liberdade» de pais e alumnos que o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia botou abaixo hai poucos días.
Con todo, hai un dano que non está na letra do Decreto de Plurilingüismo e que cómpre sinalar. Era, posiblemente, un dos obxectivos ocultos dese decreto: nun número significativo de centros, moitos deles no sector dos concertados, a presenza do galego é case residual. Ignórase así o obxectivo esencial da lexislación lingüística, «garantir que o alumnado acade unha competencia semellante nas dúas linguas oficiais», co silencio cómplice da Inspección e da Consellería. Para iso vale a súa «liberdade»!
Unha vez máis, sinalamos o evidente: para que non haxa cidadáns de primeira e de segunda, deben crearse as condicións que permitan vivir en galego coa mesma normalidade que o fai unha persoa castelanfalante. Para iso é imprescindible que a cidadanía sexa competente nas dúas lingua oficiais, así poderá decidir libremente se usa unha ou outra nos diferentes ámbitos e situacións. É dicir, a dobre competencia é imprescindible para garantir a liberdade lingüística. Unha dobre competencia que xa posuímos todos os cidadáns que temos como lingua de instalación o galego. Vai ter esa dobre competencia o alumnado que non ten contacto co galego no ámbito educativo?
Co borrador da LOMCE presentado polo ministro Wert, as agresións do Decreto de Plurilingüismo, as oficiais e as ocultas, veranse legalizadas e bendicidas. De saír adiante, mesmo a Lei de Normalización Lingüística pode ficar en papel mollado, co aplauso fervoroso dos redutos negacionistas. Por iso é necesario que non só no ámbito educativo, senón no conxunto da sociedade galega, se faga pública a oposición a unha lei que nos devolve á década dos setenta, que ameaza a liberdade lingüística dun amplo sector da cidadanía, que condena a lingua galega a usos residuais e folclóricos e que, esencialmente, busca arrasar coa vitalidade que a cultura galega no seu conxunto ten, malia todos os atrancos, como se fixo patente nas xornadas do pasado Culturgal.

Sen comentarios

Neste blog utilizamos as imaxes con finalidade educativa. Se algunha delas estivera suxeita a dereitos de autor, rogamos que vos poñades en contacto connosco para retirala de inmediato.