A colaboración de Carme vén envolta desta volta de soños que se xuntan en ensoños para falar dun libro que non teño pero que, queda claro, hai que ter.
Hai quen pensa que
Alicia quedou engaiolada para sempre no seu País das Marabillas, pois non, doutaranda
en coleccionista de soños, acaba de gañar o premio á mellor compiladora de
ilusións, outorgado na XIII Exposition
Universelle de Rêves.
Se non me credes, só
debedes buscar, ler e gozar Ensueños
(2012), unha obra publicada en Lumen,
que leva as sinaturas de Conrad Roset e David Aceituno.
Nela aparecen
personaxes clásicos como o Principiño, Barbanegra, Carapuchiña, Brancaneves,
Wendy ou a Cincenta, que, por fin, non agarda na súa casa polo príncipe azul (un: porque non existe; dous: porque ten
mellores cousas que facer).
Preséntanse, ademais,
outras personalidades, que non por descoñecidas, deixan de resultar
interesantes (o Atrapasoños, a Bruxa Celosa, a Geisha de Porcelana, a Princesa
Minúscula, a deseñadora Lola Pizzicato…). Irresistible, o toque marabilloso da
historia desta última. Polas mañás, Lola relata
o que soñou á árbore máxica do Bosque dos Nenos Durmidos. Se o soño é alegre ,
a árbore tece prendas de verán en diferentes tons verdes e vermellos. En
cambio, se o soño é triste, aparecen abrigos
de tergal un tanto escuros.
Entre todos el@s componse
unha rede, a das ensoñacións, coroadas por uns debuxos marabillosos, onde o
trazo transmite sutileza e amabilidade.
Recomendo,
especialmente, os seguintes apartados:
-
Clasificacións
dos soños.
-
Consellos
para disfrutar a tope dos soños.
-
En que se
parecen os soños ás ventás?
-
O test “Dime
que soñas…e direiche quen es”.
Por último,
confesarvos algo. Ao igual que a moza
máis normal do mundo, a min tamén me gustan as cancións del. Cando
as escoito, o corazón latéxame con máis forza e trémenme un pouco as mans: a
normalidade desaparece. Unha pista: de fondo, soa Thunder Road.
Oxalá o 2013 traia
consigo todos aqueles soños que, algunha vez, soñastes espert@s.
Sen comentarios
Publicar un comentario