La marca del meridiano

A verdade é que me aledei moitísimo cando souben que Lorenzo Silva gañara o último Premio Planeta, posto que aínda que me confeso non seguidora deste premio teño por Lorenzo Silva unha grande estima despois das súas dúas visitas aos centros de ensino nos que estiven. E recoñezo que a miña alegría foi maior cando cheguei á casa de meus pais e vin que meu pai xa mercara este libro, o que para min supuxo un alivio económico.A verdade é que non debeu ser moi difícil adiviñar a autoría de quen ao premio se presentaba ao formar parte da serie protagonizada polos gardas civís Bevilacqua e Chamorro, pero esa é outra cuestión que a min, particularmente, non me afecta. La marca del meridiano é a novela negra de Lorenzo que máis presente ten o contexto socioeconómico no que se desenvolve a acción (non tanto como as novelas de Petros Márkaris) posto que xa sabemos que é un instrumento propicio para analizar tempos revoltos como o que estamos a vivir. Así poderemos ler como os recortes salariais aos funcionarios ou as tensións políticas Cataluña-Madrid axudan á manter esa ironía propia do protagonista que nos conquistou hai ben tempo. Aínda que a min deume a sensación de estar escoitando ao autor, non ao personaxe.

Así que, unha entrega máis, os seguidores desta saga estamos de parabéns. Non entanto, teño de admitir que a min non me gustou tanto como outras novelas anteriores, a pesar de que se introduce por vez primeira unha tensión antes inexistente entre Bevilacqua e Chamorro e se nos conta unha intensa historia de amor que intuímos marcou profundamente o carácter de Bevilacqua nas entregas anteriores. Todo isto coa corrupción de fondo, non menos importante. Así que reflexionemos e actuemos en consecuencia.