A colaboración de Carme esta volta constituíu unha gran sorpresa. Graciñas, novamente, amiga!
En A
illa do Dr. Moureau (Positivas, 2005), de H. G Wells, a historia chéganos a través do relato de Edward
Prendick, quen tras diversos avatares, acaba nunha illa acompañado do doutor
Moureau e de Montgomery, paixón científica o primeiro, paixón etílica o
segundo.
Prendick relata o que
descubriu na súa estadía: experimentos con animais (Home Mono, Porco Hiena,
Home Leopardo…) aos que se provee de certas características humanas, tanto
físicas como psíquicas, e que se acaban
volvendo contra o seu creador, residindo aí o terrible da novela, pois vemos
como a ambición e o desexo de querer dominar a vida, como unha especie de deus,
remata por arruinar e destruílo todo.
Ao
igual que o Frankenstein de Mary Shelley, esta lectura
invita é formulación de múltiples preguntas: debe limitarse a ciencia por
razóns éticas?, os investigadores deben atravesar todos os límites, acolléndose
á frase maquiavélica de “a fin xustifica os medios”?, deben adecuarse os preceptos
éticos á evolución técnica e científica da humanidade? .
“
¿Que raios era aquilo, un animal ou un
home? ¿Que quería de min? Eu ía desarmado; non sequera levaba un pau. Fuxir
sería unha loucura. En calquera caso, aquela Cousa, fose o que fose, non tivo o
valor de atacarme. Camiñei en liña recta cara a el apertando os dentes con
forza. Facía todo o posible para disimular o medo, que me producía calafríos
nas costas. Introducinme nun auténtico labirinto de arbustos e flores brancas e
vino a uns vinte metros, mirándome por riba do ombro e sen saber moi ben qué
facer. Avancei un ou dous pasos fitándoo nos ollos.” (páx. 54)
Sen comentarios
Publicar un comentario