Sempre é unha auténtica ledicia recibir un libro de poesía que fose "Premio de Poesía para niños Ciudad de Orihuela"; ademais, a garantía de estar publicada por Kalandraka: sinal de inmellorable edición!; inda por riba a obra reproduce diversas obras pictóricas que foron fonte de inspiración para o poemario. Moito máis non se pode pedir!
Así que temos nas mans 48 poemas que non só gustan literariamente senón que supoñen convidarnos a ver a arte doutra maneira, fusionando poesía e pintura. E non só iso: o libro supón que procuremos as obras referenciadas e non reproducidas para solucionar os nosos anceios de mirar a poesía, é dicir, ofrece unha sede artística que coido é magnífica para ler cos nenos e nenas. María Jesúa Jabato consegue un libro combinado de arte poética que non deixa indiferente, poemas rimados que van máis alá da poesía infantil para conformar un mundo nuevo de creación e arte, de linguaxe cotiá e de silencios, de ledicia e tristira, de aire e de quietude. Porque ben sabemos que as cousas máis pequenas forman parte dos poemas máis grandes, e porque precisasmos da poesía e da arte para ser humanos. Porque somos capaces de sentir grazas ao que outros crean, e porque somos quen de crear a partir do que outros crearon. E de sentir emocións diferentes e contrarias que outros non crían posibles.
En las lejanas cumbres
de las montañas más altas,
equilibristas de riscos,
pasta un rebaño de cabras
y cuando elevan la vista
todo es oro, todo es plata,
sol joven que las alienta,
luz de luna que las baña.
Sen comentarios
Publicar un comentario