Sorprendeume este libro de Mar Benegas de quen só coñecía o seu traballo para un público infantil e xuvenil. Este libro de poemas con título La ciudad o la palabra pájaro está publicado por Huerga & Fierro e contén un común denominador, o dos paxaros que sosteñen o mundo. Unha voz con ás que fala da maternidade sen reivindicacións, a evidencia histórica do propio corpo (“Antes de tus hijos fuimos tus madres/ antes de tus madres fuimos tus hijos/ … así infinitamente”.) E esa voz que procura ás para voar, mesmo dende a soidade, admira o espírito das palabras, esas que veñen cargadas de simboloxía, que caen mesmo da boca para facerse espazo volátil entre os anxos que teñen nai, que teñen pai, esa pobreza espiritual que nos rachou cando desaparecimos do peito dos deuses, aqueloutros seres que non precisaban ás para voar porque tiñan a fouteza necesaria para voar, mesmo, sen palabras. E agora somos nós quen as precisamos, quen as procuramos, quen nos deixamos vencer por elas. E en plena procura hai morte, desolación, pero tamén esperanza, pan, dignidade. Porque cada un de nós pode aportar un gran de area para a reconstrución dun mundo que se derruba coa nosa propia fraxilidade.
Lo que vuela
sostiene el mundo
pájaros entonces
un gozo perpetuo
celestes cabían en
lo inmenso
iconos del éter y
una negritud arropaba
alevines de luz,
profundo útero
la vida y su
origen
blancos
o pájaros
luminosos
lágrima
o recipiente de lo
existente
el
triste asedio claudicará
ante la
belleza o cenit de la furia
¿qué
más hermoso hay que
un
pueblo alzándose
con
alas transparentes?
no
habrá carroña
ni
fábula
ni jaula suficiente
Sen comentarios
Publicar un comentario