Isabel Castaño é a autora de 22 granos de arroz, en Ediciones de Vacas y Castaño. Libro de tautogramas prosísticos que levan unha orde alfabética, dende a primeira palabra, "Arroz", ata a última, "Zorra". Cada letra é un gran de arroz, impresos en papel de estraza, un papel con tacto, con olor, con memoria. Como é o libro, ese que ten un ritmo propio, un padal delicado, especial, que procura un lector axeitado. Todo é un xogo verbal que invade a estrutura do libro para sementar e xermolar na historia. Ou nas historias.
Xa sei, diredes que o algo vai mal cando fala de 22 grans que son letras cando no alfabeto español hai 29 letras. Pero tamén para iso podemos xogar. "N" e "Ñ" van na mesma historia, por exemplo, ou ás veces asocíanse foneticamente outras letras. O alfabeto é un medio para construír as historias e para derminar a orde na que se suceden. E por estas historias pasarán amores, desamores, soidades...
M de melancolía
Mi mar me mecía mientras me moría melancólico. Mi mar me miraba morir.
—Morirás mañana, mas morirás mansamente, marinerito mío; mírame, muchacho, memoriza mamíferos marinos mientras me miras.
Morsas, manatís, marsopas, medusas…
—¿Medusas mamando? —mencionó maliciosa.
Maestra marinera, mitad madre, mitad mascarón mortífero, mi mar magnetizaba mi mirada mitigando mi mal.
—¿Mucho? —murmuró.
Menos, mentí. Mover mis músculos machacados me martirizaba. Me moría, mas me moría maravillado mientras mi mar me mecía.
Sen comentarios
Publicar un comentario