O primeiro que chama do libro Animales que hacen cosas en silencio de Lolita Bosch e Rebeca Luciani, publicado por Kalandraka, é a luminosidade das ilustracións e o seu colorido profuso. Por suposto, que o libro sexa apaixado é algo que xa nos gana a seguir das ilustracións. Logo vén o texto. E que texto! Un poema surrealista longuísimo onde os animais son os protagonistas, a cor é o argumento, a ledicia é un outono pleno e o maxín é o rei dunha selva que nos gusta percorrer, deternos a observar, escoitar e contemplar mentres a sonoridade vaise facendo dona do noso paseo metafórico.
Unha marabilla de libro que non podedes permitir que voe das vosas vidas sen tentar atrapalo.
Unha marabilla de libro que non podedes permitir que voe das vosas vidas sen tentar atrapalo.
“Esta poesía tan larga es para mi perro
que en verdad es un cactus
que podría haberse ido al desierto
pero prefirió quedarse en casa,
conmigo,
sin pinchos.
Y hoy vive en un altar de colores…”
que en verdad es un cactus
que podría haberse ido al desierto
pero prefirió quedarse en casa,
conmigo,
sin pinchos.
Y hoy vive en un altar de colores…”
Sen comentarios
Publicar un comentario