En la cuna del mar

Recibo un paquete. Non coñezo de onde vén, aínda que, está claro: é un libro. Cando o abro, a sorpresa, magnífica, é maiúscula. Unha xoia refulxe. E cando a abro, a súa luz faise máis intensa. Dáme medo que esmoreza e péchoo con tenrura e abraio. 

Marcho para a casa. Con extremo coidado, volvo a abrilo para saber se segue a ocorrer o milagre da intensidade lumínica. E segue aí: unha luz cegadora despréndese de cada páxina. Unha luz que me envolve e me atrapa entre soños de mares e de flores, de versos que non murchan, de lúas que sorrín, de barcos que me convidan a navegar canda eles.

Un libro. Claro, a xoia non podía ser outra cousa que un libro de poesía escrito por Antonio García Teijeiro con ilustracións de Xosé Cobas. A editorial, toda unha novidade para min, Creotz, que vén de sacar unha nova colección que leva  mimos de produción: "Hilo de cometa". Porque con verdadeiro mimo é o único xeito de publicar así.

O libro vén asinado por dous grandes. E eu, máis pequerrecha ca nunca, deixo que a poesía da palabra e da ilustración me capture. Apértame un sorriso pícaro que sei que viaxa dende Cambre. A noite xa non é negra, porque unha Lúa xoguetona buscou versos para nadar, para andar, para percorrer montañas. As ondas dos versos mexen o meu berce con fonemas, sílabas, palabras que cantan dende un Vigo conquistador de mares.

Pecho o libro con esmero. Sei que seguirá brillando mentres os soños de baleas e gaivotas erguen canda min un voo de escuma. Volvereino abrir para cheirar o arrecendo do sal.

Fermoso. Doce. Delicado. POESÍA

¡Qué frías las aguas,
las aguas del mar!
Las luces del alba
se pueden helar.